۳. بخش مهم دیگر در یک قرارداد لیسانس، شرط کنترل کیفیت و نظارت است. غالبا لیسانس‌دهنده استاندارد‌‌های خاصی برای تولید/فروش/توزیع در نظر دارد که لیسانس‌گیرنده باید آنها را رعایت کند. چرا که کیفیت کالاها و خدماتی که با استفاده از لیسانس، تولید و به بازار عرضه می‌شوند در شهرت و میزان ارزش آنها مؤثرند؛ به ویژه در مورد علامت‌‌های تجاری که عموم افراد تصور خاصی از کیفیت آنها دارند. به این ترتیب دارنده‌ی حق/لیسانس‌دهنده این حق را دارد که اگر کالاها یا خدمات تولیدی را دارای کیفیت و استاندارد‌‌های مورد نظر خود ندید، مانع از عرضه‌ی آنها به بازار شود. به همین جهت معمولا در قرارداد‌‌های لیسانس محدودیت‌‌های خاصی برای لیسانس‌گیرنده در نظر گرفته می‌شود تا کیفیت کالا یا خدمت حفظ شود. از جمله این شروط می‌توان به این شرط اشاره کرد که مواد اولیه باید حتما از سوی خود لیسانس‌دهنده تأمین شوند. دقت داشته باشید که موضوع یک قرارداد لیسانس می‌تواند تولید یک محصول، فروش و توزیع آن یا همه‌ی این موارد باشد.
۴. لیسانس‌گیرنده در مقابل اطلاعات و اجازه‌ای که برای بهره‌برداری از مال فکری کسب می‌کند، باید مبلغی پول را به عنوان حق امتیاز به لیسانس‌دهنده پرداخت کند. به علاوه او متعهد به یک امر مهم دیگر است: رازداری. ارزش و مزیت تجاری بسیاری از اطلاعات و دانش فنی در محرمانگی آنهاست. بنابراین لیسانس‌گیرنده باید این اطلاعات را نزد خود نگه دارد و آنها را فاش نکند. معمولا در خود قرارداد مشخص می‌شود که کدام دسته از اطلاعات محرمانه هستند و نباید فاش شوند.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید