بیاید صادق باشیم: بازبینی عملکرد افراد چیزی جز اتلاف وقت نیست. شایسته نیست افراد بااستعداد و باهوش سالی یک‌بار بر مبنای نظام بوروکراتیک ۵ امتیازی مورد ارزیابی قرار بگیرند. از چنین بازبینی‌هایی بازخورد معناداری حاصل نمی‌شود و تنها رسمی است که تمام افراد درگیر آن را نگران می‌کند. «رتبهبندی تحمیلی» که گاهی از آن با عنوان «رتبهبندی توده‌ای» نیز یاد می‌شود حتی از آن هم بدتر است.
مقایسه‌ی کارمندان با یک‌دیگر و مرتب کردن‌شان از بهترین به بدترین یکی از احمقانه‌ترین و بدترین ایده‌هایی است که من به‌عنوان یک کارشناس و مشاور اقتصادی تا به حال با آن روبه‌رو شده‌ام. چرا کسی باید بخواهد در شرکتی که با افراد این‌گونه برخورد می‌شود باقی بماند؟ فقط تصور کنید که در چنین محیطی اعتماد به همکاران تا چه اندازه می‌تواند دشوار باشد. آیا هیچ اطلاعات به‌درد‌بخوری از چنین فرایندی حاصل می‌شود؟ افراد مستعد و خلاق باید به‌خاطر قدرت و منحصر‌به‌فرد بودن‌شان حمایت شوند نه اینکه با دیگران مقایسه یا بر اساس استانداردهای مطلق سنجیده شوند.
اگر به افرادی که استخدام کرده‌اید اعتماد ندارید چرا آنها را به‌کار گرفته‌اید؟ و اگر به مدیران خود برای استخدام افراد مناسب اعتماد ندارید چرا آنها را در سِمت مدیریت قرار داده‌اید؟ خود را از شر رتبه‌بندی‌ها و بازرسی‌های سالانه خلاص کنید و به کارمندان‌تان کمک کنید باانگیزه و خلاق باشند. آنها را تشویق کنید تا هدف‌گذاری و استانداردهای بالای خود را حفظ کنند و در این راه آنها را یاری کنید. به آنها اعتماد کنید تا بهترین کار خود را ارائه بدهند، در غیر این‌صورت بگذارید بروند.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید