طبق نظر اولريش ( ١٩٩٨ ): نبايد منابع انساني را با توجه به آنچه كه انجام مي دهد تعريف نمو د ، بلكه
بايد آن را با توجه به آنچه ارائه مي كند تعريف كر د . يعني نتايجي كه ارزش سازمان را براي مشتريان،
سرمايه گذاران و كاركنان بالا مي برد.
اولريش معتقد است كه بخش منابع انساني براي اينكه بتواند بهترين بازده را توليد كند بايد:
• با مديران صف و مديران ارشد در امر اجراي استراتژي همكاري و مشاركت كند و به اين ترتيب
به بهبود فرآيند برنامه ريزي از اطاق كنفرانس گرفته تا بازار كمك كند. • در امر سازما ن دهي و شيوه اجراي كارها متخصص شو د . با افزايش كارآيي اداري كاهش
همزمان هزينه ها و حفظ كيفيت را تضمين كند.
• محبوب كاركنان بشود و با جديت نگراني ها و مشكلات آنها را به مديران ارشد منتقل كند و در
همان زمان براي جلب و افزايش مشاركت كاركنان و در حقيقت جلب تعهد آنها نسبت به
سازمان تلاش كند.
• به عامل تغيير شكل مستمر تبديل شود، يعني فرآيندها را شكل دهد و فرهنگي را طراحي كند
كه با كمك آن فرآيندها ظرفيت تغييرپذيري سازمان را افزايش دهد.
• اهميت مسائل مربوط به كاركنان وجنبه هاي نرم مديريت منابع انساني را به هم منتقل كند.
• خدمات و شرح وظايف بخش منابع انساني را تعريف كند و در قبال آنها پاسخگو باشد.
• در روشهاي نوين و بديع منابع انساني، سرمايه گذاري كند. اولريش معتقد است متخصصان منابع انساني به عنوان شركاي استراتژيك و جدي براي مديران
ارشد به حساب مي آيند.
نسرين رضاجو
دیدگاهتان را بنویسید