هدف این حوزه ایجاد و گسترش شبکه‌ها و سرویس‌های مخابراتی، شبکه‌های انتقال، سوئیچینگ و روتینگ، دستیابی و عرضه اطلاعات، ارتباطات چند رسانه‌ای، ذخیره سازی اطلاعات، مهندسی پرتکل ها، فناوری‌های رمزنگاری و امنیتی و … می‌باشد. شامل:
-شبکه های موبايل، بدون کابل
-شبکه های فيبر نوری
-سيستم های ماهواره ای
-سيستم های سخن پراکنی
-ترکيب (تلفيق) مخابرات با سيستم های چند رسانه ای
-ارتباطات محلی با سرعت بالا
-ارتباطات شهری، منطقه ای و ملی با سرعت بالا
عناصر زيرساخت اطلاعات(II) ، نيازمند استفاده از تجهيزات و امکانات فيزيکی گسترده ای نظير سيستم های سوئيچينگ، روتينگ، شبکه ای گسترده از خطوط تلفن ثابت، سيار و شبکه های رادئوئی، می باشند. در اين رابطه و به منظور انجام عمليات و مديريت زيرساخت فيزيکی متشکل از عناصر و تجهيزات سخت افزاری، می بايست از سخت افزار و نرم افزارهای متعددی استفاده شود. با طراحی و پياده سازی زيرساخت اطلاعات(بستر ارتباطی)، امکان ارتباط دستگاه های مختلفی نظير تلفن های ثابت، تلفن های سلولی، دستگاه های بدون کابل، کامپيوتر های شخصی و سرويس دهندگان به شبکه فراهم و آنان قادر به استفاده از سرويس ها و خدمات مختلفی می باشند. ارتباط با زيرساخت اطلاعاتی (ارتباطی) ممکن است مستقيما )از طريق شبکه ايجاد شده) و يا با استفاده از تجهيزات خاصی نظير مودم، کارت های ISDN ، خطوطÂÂÂ DSLو يا دستگاه های بدون کابل، ايجاد گردد. معمولا برای سنجش ميزان شکاف ديجيتالی بين جوامع فقير و ثروتمند، به تنوع، تعداد و کيفيت وسايل ارتباطی به زيرساخت، استناد می گردد .بديهی است با فرض ايجاد زير ساخت اطلاعات، بدون وجود دستگاه های ارتباطی (از بعد کمی و کيفی)، امکان استفاده مطلوب و بهينه از زير ساخت و درنهايت بهره مندی از دستاوردها و پتانسيل های ارائه شده در بخش های فن آوری اطلاعات و کاربردهای اطلاعات، وجود نخواهد داشت. دستگاه های ارتباطی (نظير تلفن های ثابت، سلولی) به عنوان شرط لازم برای ورود به بزرگراه های اطلاعاتی مطرح می باشند. بديهی است تنوع، کيفيت و مقرون به صرفه بودن دستگاه های ارتباطی، گزينه های متعددی را به منظور استفاده از منابع اطلاعاتی در اختيار متقاضيان، قرار می دهد. امکان دستيابی آحاد جامعه به منابع اطلاعاتی، يکی از عناصر اصلی سياست گذاری در زمان تعريف استراتژی توسعه فن آوری اطلاعات و ارتباطات در هر جامعه می باشد.
در برخی از کشورها با توجه به جايگاه گسترده تجهيزات سخت افزاری و ارتباطی در ايجاد زير ساخت اطلاعات، تمامی تلاش انجام شده در جهت توسعه فن آوری اطلاعات و ارتباطات، محدود به اين بخش بوده و به ساير بخش ها (فن آوری اطلاعات و کاربردهای اطلاعات) کمتر توجه می گردد. فراموش نکنيم که زيرساخت اطلاعات، صرفا بستر ارتباطی و گزينه های متعددی را به منظور استفاده از دستاوردها و مزايای فن آوری اطلاعات و ارتباطات در اختيار شهروندان يک جامعه قرارداده و می بايست تلاش مضاعفی در جهت توسعه ساير بخش ها و يا ايجاد زيرساخت های جانبی ديگر نيز صورت پذيرد. مثلا بدون وجود يک زير ساخت قانونی، امکان استفاده از مزايای فن آوری اطلاعات و ارتباطات در مواردی همچون تجارت الکترونيکی، وجود نخواهد داشت .
نسرين رضاجو
دیدگاهتان را بنویسید