جنگ جهانی اول، اهمیت به کار گرفتن فناوری‌های پیشرفته را در تقویت نیروهای نظامی آشکار کرد. از آن زمان تاکنون تشویق به تحقیق و توسعه با هدف افزایش رشد اقتصادی و همچنین تقویت امنیت ملی در دستور کار دولت‌ها بوده است. این باور منجر به حمایت‌های مالی عمومی از پژوهشکده‌ها شد. در جنگ جهانی دوم، این حمایت‌ها بر تحقیق و توسعه در زمینه‌های نظامی و دفاعی تمرکز داشت؛ اما پس از آن و به ویژه در سال‌های اخیر، تجهیزات نظامی چنان گسترده و پیچیده شده‌اند که نمی‌توان میان آنچه برای صنایع نظامی و آنچه که برای صنایع غیرنظامی سودمند است تفاوت چندانی قائل شد. مثلا ابزاری مانند سیستم‌های ارتباطی پیشرفته، موتور هواپیما، کامپیوترها و ژنراتورهای هسته‌ای به اندازه‌ی تجهیزات نظامی مهم شده‌اند.
پیشرو بودن شرکت‌های آمریکایی در علوم کامپیوتر و قطعات میکروالکترونیک به نوعی نتیجه‌ی تلاش‌های آن دوران است، و کیفیت بالای موتورهای پروازی انگلیسی بدون اقداماتی که در دوران جنگ جهانی اول و دوم صورت گرفته‌اند، به سختی قابل تصور بود. نمونه‌های بسیاری از این دست وجود دارد. مثلا استفاده از ماهواره‌های ارتباطی در نتیجه‌ی تحقیق و توسعه‌ی پیشران‌های راکت‌های نظامی ممکن شده است، کیفیت بهتر قطعات الکترونیکی حاصل توسعه‌ی ابزارهای ارتباطاتی با فضاپیماها است. در واکنش به این مسئله، بیشتر کشورهای صنعتی حمایت از پژوهشکده‌های خصوصی را افزایش دادند.
در بیشتر کشورها قراردادهای تحقیق و توسعه‌ی دولت‌ها از تصمیمات مدیریتی برای تغییرات علمی یا فنی با این باور که نیاز به تغییر وجود دارد، ریشه می‌گیرد.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید