در سال‌های اخیر، ناشران اصلی مانند نیویورک تایمز و وال استریت ژورنال، استودیوی محتوای تبلیغاتی خود را ساخته‌اند. در اینجا نکته‌ی اصلی این ایده است که تجربه‌ی این ناشران در انتشار، به آنها اجازه می‌دهد تا محتوایی را تولید کنند که جایگاهی بسیار بالاتر از چیزی که یک برند به‌تنهایی یا با کمک آژانس تبلیغاتی می‌تواند تولید کند، پیدا می‌کند.هیچ شکی وجود ندارد که این استودیو‌های تولید محتوای تبلیغاتی، کارهای فوق‌العاده‌ای را به انجام رساند، اما با این حال شرکت‌های تبلیغاتی مانند ردبول و رویال داچ ایرلاین محتوای خودشان را تولید می‌کنند که پر از داستان‌های متقاعد‌کننده‌ای است که به‌شکلی مستقل تولید شده‌اند. از این موضوع چه درسی می‌توان گرفت؟ بازاریاب‌ها می‌توانند بدون کمک گرفتن از ناشران، محتوایی عالی و منحصربه‌فرد تولید کنند و آن را به‌شکلی همسان در سایت‌های خودشان و پلتفرم‌های اجتماعی دیگری مانند یوتیوب منتشر کنند.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید