برای بازگرداندن مال اگر طرفین مهلتی مقرر نکرده باشند، قرض‌گیرنده می‌تواند هر زمان که اراده کرد قرض خود را بپردازد و قرض‌دهنده نیز می‌تواند هر موقع که خواست به قرض‌گیرنده رجوع کند منتها در این صورت دادرس یا قاضی می‌تواند برای مقترض مطابق اوضاع و احوال مهلت یا اقساطی قرار دهد (ماده‌ی ۹۵۲ ق.م). اما اگر اجلی برای پرداخت دِین تعیین شده باشد، قرض‌دهنده نمی‌تواند قبل از فرارسیدن آن موعد طلب خود را مطالبه کند مگر آنکه در احوال قرض‌گیرنده اتفاقی افتاده باشد که طلب او را حال کرده باشد مثل موت (ماده‌ی ۲۳۱ قانون امور حسبی) یا ورشکستگی (ماده‌ی ۴۲۱ قانون تجارت).
با اینکه «شرط اجل» برای قرض‌دهنده یک مانع به شمار می‌رود که هر موقع خواست نتواند طلبش را مطالبه کند، اما برای قرض‌گیرنده چنین مانعی وجود ندارد و در هر زمان که اراده کند می‌تواند به پرداخت طلب اقدام کند.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید