یک هیئت تحریریه هشت نفری به (پروفسور کاسن) تکلیف کرد که طرح مقدماتی اعلامیه را بر اساس مدارک و مأخذی که پروفسور جان.اف.همفری و پروفسور امیل ژیرو جمعآوری کرده و پیشنهادهایی که بعضی دولتها تقدیم داشته بودند، تهیه نماید. (در دومین اجلاس کمیسیون حقوق بشر که در سال ۱۹۴۷ در ژنو در ماه نوامبر منعقد گردید تصمیم قطعی اتخاذ شد که منشور آیندهی حقوق بشر در سه بخش تدوین بشود از این قرار: یک اعلامیهی مرکزی، یک میثاق الزامآور و تدابیر اجرایی، یعنی از لحاظ بینالمللی طرق یا شیوهای که کشور ما تعهدات خود را بهموجب میثاق بهموقع اجرا بگذارند. دورهی سوم اجلاس حقوق بشر در بهار سال ۱۹۴۸ مرحلهی قاطع و واقعی بود. در آن زمان بود که دیباچه و مواد نهایی اعلامیه را با توجه به نظریات کمیسیون در خصوص مقام زن تصویب نمود و از همه مهمتر اینکه کمیسیون تصمیم اتخاذ گرفت که نسبت به دو نوع حقوق ذیل بهطور تساوی اهمیت قائل شود.
حقوق مدنی و سیاسی از یک طرف و حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی از طرف دیگر و نیز در مادهی ۲۲ اعلامیه تصریح کرد که تحقق حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی متفرع است بر سازمان و منابع هر کشوری و همچنین بر همکاری بینالملل کشورها.
دیدگاهتان را بنویسید