همان‌طور که اشاره شد، به محض انعقاد عقد قرض، مال وارد دارایی‌های قرض‌گیرنده می‌شود و او می‌تواند برای تحویل گرفتن آن اقدام کند یا ضرر و زیان ناشی از عدم تسلیم یا تأخیر در آن را مطالبه کند. منتها تلف مال قبل از تسلیم به قرض‌گیرنده، عقد قرض را منحل می‌سازد (ماده‌ی ۶۴۹ ق.م) یا نقص در مال پیش از تسلیم، به قرض‌گیرنده این حق را می‌دهد که بتواند عقد را فسخ کند (ماده‌ی ۳۸۸ و ۶۴۹ ق.م). در این بین هرکدام از قرض‌دهنده و قرض‌گیرنده تعهداتی دارند که باید به آنها عمل کنند:
۱. تعهدات قرض‌گیرنده
۲. تعهدات وام‌دهنده .
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید