استراتژي جذب كا ر كنان متضمن آن است كه سازمان كاركنان مورد نياز خود به دست مي آورد و حفظ
مي كند و از آنها به نحوي مؤثر و كارا استفاده مي كند. اين استراتژي بخشي كليدي از فرآيند مديريت
منابع انساني است.
هدف از استراتژي جذب كاركنان
از نظر كيپ ( ١٩٨٩ ) به دست آوردن و جذب كاركنان مناسب كه از شايستگي ها، مهار ت ها، دانش و
پتانسيل لازم براي ديدن آموز ش هاي آتي برخوردار باشند . روش هاي انتخاب و جذب كاركناني كه به
بهترين شكل مي توانند اين دسته از نيازهاي سازمان را تأمين كنند ، بايد به عنوان فعاليت اساسي
سازمان قلمداد شوند و اكثر سياست هاي منابع انساني كه در جهت پرورش و انگيزش كاركنان طراحي
مي شوند بايد براين فعاليت ها مبتني باشند.
نگرش مديريت استراتژيك منابع انساني به جذب كاركنان
مديريت منابع انساني در مقايسه با مديريت سنتي كا ر كنان، تأكيد بيشتري روي كاركناني دارد كه
ديدگاه ها و رفتارهايشان با ديدگاه ها و تفكرات و باورهاي مديران همخوان است.
سازمان ها بيشتر روي ويژگي هاي رفتاري و ديدگا ه هاي كاركنان تأكيد مي كنند. اين گرايش سازمان،
خطرات خاص خود را دار د . سازمان هاي خلاق و سازگار به كاركناني ناسازگار نياز دارند كه بتوانند
سيستم را تكان بدهند. اگر مديريت، كاركنان را مطابق سليقه خود انتخاب كند ، اين خطر را به همراه دارد كه سازمان به
يك كلینيکی متشكل از افراد هماهنگ تبديل شود و فرهنگ سازماني كارآمدي خود را از دست بدهد .
سازماني كه در گذشته موفق بوده است ديگر در برابر چال ش هاي جديد موفق نخواهد بو د. همان
«. هيچ چيز مثل موفقيت شكست نمي خورد » : طور كه پاسكال نيز مي گويد
بنابراين نگرش مديريت استراتژيك منابع انساني به موضوع جذب نيروي انساني تأكيد مي كند.
هماهنگ كردن منابع انساني با نيازهاي سازماني، به معناي حفظ وضعيت فعلي و اصرار بر ادامه و
حفظ يك فرهنگ ناكارا نيست بلكه اغلب به معناي اعمال تغييرات اساسي در تفكرات سازمان دربا ره
مهارت ها و رفتارهاي مورد نياز در آينده براي حصول به رشد پايدار و تغيير فرهنگ مي باشد.
نسرين رضاجو
دیدگاهتان را بنویسید