توسعه‌ی نوآورانه‌ی تکنولوژی‌ها و محصولات جدید، مستلزم دانش عملی ویژه و زمان کافی برای ایجاد یک رابطه‌ی نزدیک با مشتری‌ها، مصرف‌کننده‌ها، سازمان‌های تحقیقاتی، دانشگاه‌ها، تأمین‌کننده‌ها، رقبا، شرکا یا مشاور‌های تکنیکی است تا پروژه‌های نوآورانه به‌خوبی و با دقت پیش بروند.
سه شیوه‌ی مختلف برای همکاری تحقیق و توسعه وجود دارد:
قرارداد تحقیق: در این شیوه یک شریک برای توسعه‌ی یک راه‌حل به‌کار گرفته می‌شود و برای انجام این کار به او پول پرداخت می‌شود. راه‌حل ایجادشده و حقوق آن به شرکتی که شریک را به خدمت گرفته است، تعلق دارد. می‌توان این شیوه را با برون سپاری مقایسه کرد. برای مثال در یک همکاری در تحقیق و توسعه، یک دانشگاه برای کارخانه‌ی خودرو‌سازی یک اسپری شیشه‌شوی تولید می‌کند.
همکاری: در این روش راه‌حل به‌صورت مشترک توسعه پیدا می‌کند. هزینه‌ها و منافع راه‌حل میان دو طرف تقسیم می‌شود. توسعه‌ی تکنولوژی‌های پایه توسط شرکت‌های رقیب، مثال خوبی از این نوع همکاری است.
یکپارچگی کامل از طریق تملک و ادغام استارتاپ‌ها.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید