شخصیت برند درست مانند شخصیت آدم‌های واقعی فراتر از ویژگی‌های دموگرافیک است. مردم به طور معمول می‌توانند خصوصیات یکدیگر را با صدها صفت شخصیتی توصیف کنند. بنابراین ممکن است افراد را این‌گونه توصیف کنیم: صمیمی، احمق، بدطینت، پرخاشگر و غیره. روان‌شناسانی که درباره‌ی توصیفات شخصیتی مطالعه کرده‌اند معمولا از رویکرد «خصیصه» برای مطالعه و اندازه‌گیری شخصیت انسان استفاده کرده‌اند. آنها باور دارند که می‌توان میزان هر صفت مشخصی (مثلا پرخاشگری یا صمیمیت) را در فرد اندازه‌گیری کرد. این رویکرد به طور گسترده به آلپورت، آیسنک و کتل، روان‌شناسانی نسبت داده می‌شود که آن را از اواخر دهه ۱۹۳۰ تا اوایل ۱۹۶۰ شکل داده‌اند. در حالی که می‌شد خصیصه‌های نامحدودی را در آدم‌ها اندازه‌گیری کرد، محققان شخصیت به طور کلی این صفات گوناگون را به پنج بُعد یا عامل اساسی کاهش دادند:
۱. برون‌گرایی/درون‌گرایی (صفات نمونه: مخاطره‌طلب – محتاط، اجتماعی – گوشه‌نشین)
۲. موافق بودن (صفات نمونه: ملایم – کج‌خلق، نجیب – خودسر)
۳. وظیفه‌شناسی (صفات نمونه: مسئول – غیرقابل اتکا، مرتب – بی‌دقت)
۴. ثبات عاطفی (صفات نمونه: خونسرد – تحریک‌پذیر، آرام – نگران)
۵. فرهنگ ( هنردوست – بی‌توجه به هنر، خِرَدورز – بی‌توجه به مسائل فکری، مبادی آداب – زمخت، تخیلی – بی‌روح)
به همین نحو یک برند می‌تواند به عنوان مخاطره‌طلب، خودسر، غیرقابل اتکا، تحریک‌پذیر و تا حدی زمخت توصیف شود.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید