الف) احکام قابل فرجام
آرایی قابل فرجام خواهی هستند که در قانون تصریح شده باشند. درخصوص آرای دادگاه تجدیدنظر، اصل بر فرجامناپذیری آنهاست؛ بنابراین، تنها آن دسته از احکامِ صادره از دادگاهِ تجدیدنظر قابلفرجام هستند که در قانون تصریح شده باشند. این احکام عبارتاند از احکام مربوط به دعاوی غیرمالیِ اصل نکاح، فسخ نکاح، طلاق، نسب، حجر و وقف. احکام مالیِ صادرشده از دادگاه بدوی که از آنها تجدیدنظر بهعمل آمده باشد، بههیچوجه فرجامپذیر نیستند؛ بهبیان دیگر، برای احکام صادره از دادگاه تجدیدنظر در دعاوی مالی نمیتوان فرجام خواهی کرد.
آرای دادگاه بدوی
درمورد احکامِ صادره از دادگاه بدوی نیز باید گفت بنابر قانون، حُکمی که از دادگاه بدوی درخصوص دعاوی مالی صادر شده باشد، چنانچه مورد تجدیدنظرخواهی قرار نگرفته باشد، قابلفرجام در دیوان عالی کشور است؛ بهشرطیکه خواستهی آن بیش از مبلغ بیست میلیون ریال باشد.
درمورد احکام صادره در دعاوی غیرمالی، تنها دعاوی مربوط به اصل نکاح، فسخ نکاح، طلاق، نسب، حجر، وقف، ثلث، حبس و تولیت قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور هستند. تفاوت دعاوی غیرمالیِ قابلفرجام صادره از دادگاه بدوی و دادگاه تجدیدنظر، آن است که دعاوی ثلث، حبس و تولیت، تنها درصورتی فرجامپذیرند که از دادگاه بدوی صادر شده باشند و مورد تجدیدنظرخواهی قرار نگرفته باشند.
ب) قرارهای قابل رسیدگی فرجامی
قرارهای صادره از دادگاه بدوی
در قسمت ۱ و ۲ بند ب ماده ۳۶۷، قرارهایی پیشبینی شده است که اگر از دادگاه بدوی صادر شوند، شخصی که قرار علیه وی صادر شده است، با ۲ شرط بهشرح زیر حق فرجام خواهی خواهد داشت:
- از قرارهای مزبور تجدیدنظرخواهی نشده باشد.
- قرار در پروندهای صادر شده باشد که حکم درخصوص اصل آن بهموجب بند الف ماده ۳۶۷ قابلفرجام باشد.
بنابراین قرارهای مزبور یا باید در دعاوی مالی که خواستهی آنها بیش از بیست میلیون ریال است یا در دعاوی غیرمالی (اصل نکاح، فسخ نکاح، طلاق، نسب، حجر، وقف، ثلث، حبس و تولیت) صادر شده باشد. این قرارها عبارتاند از:
- قرار ابطال دادخواست یا رد دادخواست که از دادگاه صادر شده باشد؛
- قرار سقوط دعوا یا عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا
نکتهی شایان توجه آن است که قرارِ رد دادخواست، از جمله قرارهایی است که مدیر دفتر دادگاه نیز در مواردی صلاحیت صدور آن را دارد؛ بنابراین، قرار مزبور تنها درصورتی قابلفرجام است که ازسوی دادگاه صادر شده باشد.
قرارهای صادره از دادگاه تجدیدنظر استان
قرارهای قابلفرجامِ صادره از دادگاه تجدیدنظر استان، باید در دعاویای صادر شوند که حکمِ راجع به اصل دعوا قابلفرجام باشد (یعنی دعاوی مربوط به اصل نکاح، فسخ نکاح، طلاق، نسب، حجر و وقف). این قرارها عبارتاند از:
- قرار ابطال دادخواست یا رد دادخواست که از دادگاه صادر شده باشد؛
- قرار سقوط دعوا یا عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا
دیدگاهتان را بنویسید