در دههی ۱۹۸۰ میلادی، سیستم آموزش و پرورش ژاپن به دلیل موفقیت در تربیت دانشآموزان ممتاز مورد توجه قرار گرفت. در ابتدا تصور میشد دانشآموزان ژاپنی مجبورند سختتر و طولانیتر از محصلان سایر کشورها درس بخوانند. اما مطالعات علمی خلاف این تصور را ثابت کرد. اگرچه دانشآموزان ژاپنی ساعات طولانیتری را در مدرسه میگذراندند، هر ۴۰ تا ۵۰ دقیقه یک زنگتفریح داشتند. آنها ۲۵ درصد کل ساعات مدرسهیشان را درس نمیخواندند و با این حال، عملکردشان در مقایسه با محصلان آمریکایی که زنگتفریحهای کمتری داشتند بهتر بود.
در مطالعاتی دیگر، جیم لوئِر (Jim Loehr) و تونی شوارتز (Schwartz) دریافتند چنانچه عملکرد افرادِ با کارآیی بالا را در یک بازهی زمانی طولانی بسنجید، خواهید دید که سطح عملکردشان در همهی زمانها در نقطهی اوج قرار ندارد، بلکه پیوسته از بالاترین حد به سمت پایین و برعکس در نوسان است.
پس برای اینکه عملکرد کارمندانتان را بهبود ببخشید، به ازای هر ۴۰ تا ۵۰ دقیقه کار یک زنگتفریح ۱۰ تا ۱۵ دقیقهای در نظر بگیرید.
دیدگاهتان را بنویسید