پذیرفتهشدن در یک شتاب دهنده چیزی شبیه به بردن لاتاری است. برای کارآفرینان، چه چیزی بهتر است از چک ۱۲۰هزار دلاری و فرصت بهدستآوردن نشانهی سیلیکونولی؟
مزایای دعوتشدن به شتاب دهنده ها واضح بهنظر میرسد: کسب سرمایهی اولیه، دسترسی به شبکهای از همکاران و راهنماها، دسترسی مستقیم به سرمایهگذارهای ثروتمندی که امید دارند ایدهی شما موفق شود و… . اما آیا میشود ضعفهایی هم برای شتابدهندهها برشمرد؟
برخی منتقدان، نگراناند رشد سریع تعداد تعداد شتابدهندهها در سراسر جهان هستند. در اواخر دههی اول قرن ۲۱ تنها چند شتابدهنده وجود داشت، در سال ۲۰۱۳ این تعداد به بیش از ۲۰۰ رسید و حالا هرساله دو برابر میشود. با راهافتادن هر شتابدهندهی جدید، سرمایهی اولیهی بیشتری باید تأمین شود و همینطور فرصت سهماهه برای توسعهی سریع و جلسهای برای جذب سرمایهگذارهای مشتاق باید ترتیب داده شود. اما آیا واقعا برای کمککردن به هزاران استارتاپی که شتابدهندهها حامی آنها هستند، پول کافی وجود دارد؟ افرادی که درون شتابدهندهها هستند میگویند نه، مگر اینکه شانس داشته باشید و در شتابدهندههای بزرگی مانند Y Combinator و Techstars حضور داشته باشید. در غیر این صورت این احتمال وجود دارد که ایدهی فوقالعادهی شما در روز ارائه در بین صدهای ایدهی دیگر گم شود.
تعداد شرکتهای موفقی که کارشان را از یک شتابدهنده آغاز کردهاند، چند تاست؟ آیا شرکتهایی که در فضای حمایتی شتابدهندهها رشد کردهاند، در مقایسه با شرکتهایی که در بازار آزاد رشد کردهاند، شانس بیشتری برای موفقیت دارند؟
سود شتابدهندهی Y Combinator از شرکتهایش در سال ۲۰۱۴ به بیش از ۳۰میلیون دلار رسید. باوجوداین همین شتابدهنده را هم باید با دقت بیشتری بررسی کرد. از این ۳۰میلیون دلار، چیزی حدود ۲۰میلیون دلار تنها بهخاطر دو شرکت Airbnb و دراپ باکس بهدست آمده بود. غیر از این دو شرکت، تنها ۲۰ مورد از ۷۱۶ استارتاپی که این شتابدهنده در سال ۲۰۱۴ حمایت کرده بود، ارزشی بیش از ۱۰۰میلیون دلار پیدا کردند، یعنی تنها ۲٫۸درصد از این شرکتها موفقیت خوبی کسب کردهاند. منتقدان بر این باورند که شرکتها بدون پیوستن به شتابدهنده نیز به همان اندازه میتوانند موفق باشند. اما این کار مستلزم تلاشهای سنتی و کار سخت است، چیزی که زاکربرگ را از دیگران متمایز کرده است.
برگرفته از : سایت چطور دات کام
دیدگاهتان را بنویسید