یکی از مهمترین وظایف دیوان عالی کشور، نظارت بر اجرای درست قوانین در دادگاههاست. درواقع، دیوان عالی کشور این مسئولیت خود را در فرجام خواهی ایفا میکند.
رسیدگی فرجامی، بنابر ماده ۳۶۶ آیین دادرسی مدنی مصوب ۱۳۷۹، عبارت است از تشخیص هماهنگی یا ناهماهنگیِ رأیِ فرجامخواسته با موازین شرعی و مقررات قانونی. بنابراین، دیوان عالی کشور، آرای دادگاهها را در این راستا بررسی میکند و رأی، به معنای اخص کلمه، صادر نمیکند. بهبیان سادهتر، دیوان عالی کشور، رأیِ فرجامخواسته را ابرام یا نقض میکند و درصورت نقض، چون شأن رسیدگی به ماهیت دعوا را ندارد، پرونده را برای صدور رأی شایسته، به مرجعی پایینتر میفرستد.
دیدگاهتان را بنویسید