وکالت در اصطلاح لغوی به معنای «واگذاری امری به دیگری» یا «نیابت گرفتن» است. به موجب قرارداد وکالت یک طرف، شخصی را به‌عنوان نایب خود در کاری، انتخاب می‌کند. نیابت‌دهنده را «موکل» و طرف مقابل را «وکیل» می‌گویند. این نیابت می‌تواند در دو قسم از امور انجام پذیرد. از جمله؛ امور حقوقی مانند وکالت در ایجاد قرارداد، وکالت در دفاع از حق، وکالت در تقسیم ارث یا وکالت در طلاق. از طرف دیگر امور اداری نیز قابلیت وکالت دادن را دارند مانند وکالت دادن به شخصی برای اخد پایان کار ساختمان یا وکالت دادن برای ترخیص کالا از گمرک. ولی بعضی از امور قائم به شخص است و خود شخصا باید انجام دهد و امکان ارجاع به وکیل وجود ندارد، ازجمله: تعمیر خودرو، نقاشی کردن و همچنین اقرار کردن از جانب دیگری. وکالت یک قراردادِ جایز است؛ به این معنا که هر زمان طرفین بخواهند، می‌توانند قرارداد را برهم زنند و دیگر به تعهدات خود پایبند نباشند. این نوشته را بخوانید تا با انواع وکالت و جزئیات هر کدام از آنها آشنا شوید.
برای وکالت چهار قسم متذکر شده‌اند:
• وکالت تعیینی؛
• وکالت اتفاقی ؛
• وکالت تسخیری؛
• وکالت معاضدتی.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید