مهم‌ترین عاملی که جوینت ونچر را از شرکت‌های ادغامی و اکتسابی متمایز می‌کند این است که ساختار جوینت ونچر به صورت موقت ایجاد شده است و پس از رسیدن به اهداف دو طرف تغییر می کند. بد نیست بدانید که درصد اندکی از جوینت ونچرها تا چندین دهه به حیات موفقیت‌آمیز خود ادامه می‌دهند و در اغلب موارد تکامل می‌یابند. برای نمونه، شریکی سهام خود را می‌فروشد و وقتی به اهداف استراتژیک خود رسید (یا نرسید) رابطه را کاملا قطع می‌کند.
برای اینکه جوینت ونچر و شرکا بتوانند به تغییرات بازار واکنش نشان بدهند، باید به‌طور کامل و شفاف در توافق‌نامه‌های معامله، یک استراتژی خروج تعریف کنند.
یک استراتژی قوی برای خروج، معمولا از مؤلفه‌های زیر تشکیل شده است:
محرکه‌های خروج (تعیین تاریخ نقطه‌ی عطف، سیر نزولی معیارهای عملکرد و پایین‌تر بودن از هدف).
سناریوهای خروج (انتقال سود، فروش یا IPO اجباری، خاتمه دادن به شراکت).
رویکرد ارزش‌گذاری (استفاده از شخص ثالث برای انجام ارزش‌گذاری، شراکت با شریکی که پیوسته مرتکب نکول می‌شود).
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید