یکی ازمفاهیم و کلماتی که اخیراً در مقالات ، دیالوگها و گفتمان درون جامعه خیلی شنیده می شود بحث توسعه است .بی شک هنگامی که بحث توسعه کشورها به میان می آید یکی از مهم ترین جهات آن و شاید اولین جهتی که ذهن شنونده را به خود جلب می کند توسعه اقتصادی کشورهاست. قاعدتاً تصور کشوری توسعه یافته بدون توجه به رشد اقتصادی غیر ممکن است. این در حالی است که اصولاً توسعه دارای مفهومی کیفی و همه جانبه بوده و کلیه جوانب سیاسی، فرهنگی و اجتماعی را در بر می گیرد .اما در اکثر موارد و مواقع بدلیل نقش و جایگاه مهمی که رشد اقتصادی در فرآیند توسعه کشورها دارد رشد اقتصادی و توسعه کشورها به صورت مترادف به کار می رود . لذا در بررسی وضعیت تعاون کشور بعنوان یکی از 3 بخش مهم اقتصاد ایران (دولتی-خصوصی-تعاون) معمولاً از همین قاعده پیروی می شود. به همین علت نقش مهم تعاون در فرآیند توسعه جوامع نیز معطوف به توسعه اقتصادی آن جامعه می گردد. لذا غالباً تاکید بر ویژگی اقتصادی شرکتهای تعاونی می گردد. بنابراین ویژگی های دیگر تعاونی ها از قبیل توسعه سیاسی و اجتماعی و فرهنگی دارای اهمیت ثانویه می شوند هر چند که به نوبه خود بسیار مهم و اثر گذار در توسعه و بستر رشداقتصادی جوامع اند.
مهمترین ویژگی کشورهای کمتر توسعه یافته و در حال توسعه پائین بودن تولید داخلی، سطح پائین اشتغال و وجود بیکاری آشکار و پنهان ، توزیع نابرابر درآمدها و کمبود سرمایه است.اینک به بررسی اجمالی نقش تعاون درتوسعه اقتصادی و آثاری که این بخش بر روی هر کدام از ویژگی های ذکر شده دارد می پردازیم.یادآوری می کنم که تمام این ویژگی ها زنجیروار به هم مربوطند .مثلاً اگر کمبود سرمایه در کشوری حل شود بسیاری از معضلات و مشکلات از قبیل کمبود تولید، بیکاری و …حل خواهد شد.
مجيد وهابيان طهرانى
دیدگاهتان را بنویسید