این قرارداد که در حقوق ایران با نام‌های مختلفی دیده می‌شود نوعی مشارکت است که در آن دو یا چند شخص مدیریت فعالیت یا پروژه خاصی را برعهده می‌گیرند و هریک به انجام
این قرارداد نوعی قرارداد پیمانکاری است که به‌موجب آن پیمانکار متعهد می‌شود کلیه‌ی عملیات پروژه از طراحی و امور فنی و مهندسی تا ساخت و اجرا را برعهده بگیرد و نهایتا
در این دست از قراردادها مالک تکنولوژی به فرد دیگری اجازه می‌دهد که مطابق شرایط خاص قراردادی از تکنولوژی استفاده کند. مالک تکنولوژی که حق انحصاری بهره‌برداری از
یکی از راه‌های انتقال تکنولوژی، فروش آن است. در این نوع از انتقال، تکنولوژی‌ای که مطابق موازین حقوقی یک مال محسوب می‌شود از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود؛ به این
امروزه تکنولوژی و فناوری نقش بسیار پررنگی در صنعت و تجارت پیدا کرده است و بنیان موفقیت در این زمینه‌ها محسوب می‌شود. اتکای صنعت و تجارت بر تکنولوژی و فناوری علاوه
برای انتقال تکنولوژی بسته به نوع تکنولوژی و صنعت مربوطه یا شرایط و خواسته‌های انتقال‌دهنده و انتقال‌گیرنده راه‌های متفاوتی وجود دارد. از پرکاربردترین این
