نکتهی مهم درمورد وکالت اتفاقی این است که شخص متقاضی وکالتِ اتفاقی باید برای هر مورد وکالت اتفاقی خود، درخواست جداگانهای همراه با ضمایم کامل تهیه و تسلیم کانون
مطابق مادهی ۱ آییننامهی صدور جواز وکالت اتفاقی، شخص متقاضی باید درخواست اخذ جواز وکالت اتفاقی را بدهد و ضمن معرفی کامل خود و اعلام میزان تحصیلات و تجربیات و
شخص متقاضی وکالت اتفاقی باید دارای اطلاعات حقوقی کافی باشد، وکیل دادگستری نباشد و پروانهی وکالت نداشته باشد و تنها برای بستگان نسبی (بستگانی که با آنها پیوند
مسلماً برای همهی افراد امکان مالی برای گرفتن وکیل دادگستری وجود ندارد و اشخاصی که توانایی مالی ندارند، طبق قانون میتوانند از وکیل معاضدتی استفاده کنند. وکیل
وکلای دادگستری میتوانند بهنمایندگی از شخصی که به آنها وکالت داده است، در دادگاه حضور پیدا کنند و کلیهی امور مربوط به پروندهی موکل خود را در مراجع قضایی و
اساسا طرح دعوا در مراجع قضایی یا دفاع در برابر دعاوی مطرحشده، نیازمند آشنایی با قوانین و مقرراتی است که نکات و جزئیات بسیاری دارند و هرگونه ناآگاهی یا کوتاهی ممکن
در کنار وکالت تعیینی، وکالت اتفاقی یا موقت قرار میگیرد. در این نوع وکالت اشخاصی که معلومات و اطلاعات کافی برای وکالت کردن داشته باشند اما مجوز یا پروانه دائم وکالت
وکالت در اصطلاح لغوی به معنای «واگذاری امری به دیگری» یا «نیابت گرفتن» است. به موجب قرارداد وکالت یک طرف، شخصی را بهعنوان نایب خود در کاری، انتخاب میکند.