کسی ملزم به انفاق است که متمکن باشد. براساس ماده‌ی ۱۱۹۸ قانون مدنی «کسی ملزم به انفاق است که متمکن از دادن نفقه باشد، یعنی بتواند نفقه بدهد؛ بدون اینکه از این حیث در
نفقه اقارب ناظر به آینده است. این درصورتی است که زوجه می‌تواند نفقه‌ی گذشته را در هر زمان و طبق هر شرایطی به شرط تمکین مطالبه کند. ولی اقارب فقط از زمان درخواست و
طبق ماده‌ی ۵۳ قانون حمایت خانواده «هرکس با داشتن استطاعت مالی، نفقه زن خود را درصورت تمکین او ندهد یا از تأدیه نفقه‌ی سایر اشخاص واجب‌النفقه امتناع کند، به حبس
البته لازم به ذکر است که طبق بند ۳ ماده‌ی ۴۸ قانون حمایت از خانواده، فرزندان اناث (دختر) درصورت نداشتن شغل یا شوهر و فرزندان ذکور (پسر) تا ۲۰ سالگی و بعد از آن، منحصرا
طبق ماده‌ی ۱۱۶۸ قانون مدنی «نگهداری اطفال، هم حق و هم تکلیف ابوین است.» این حق که به‌عنوان حضانت فرزند شناخته می‌شود، مستلزم حقوق و تکالیفی برای پدر و مادر است که
نفقه در لغت به‌معنای هزینه، خرج و چیزی است که برای گذران زندگی لازم و موردنیاز است. همچنین، طبق تعریفی که در کتب حقوقی آمده است: انفاق به‌معنی «صرف کردن» است و نفقه
