اما اگر به این موضوع پی برده‌اید که اضطراب اجتماعی کارمندتان، روند معمول کاری‌اش را مختل کرده و بر آن اثر منفی گذاشته است، زمان آن است که با او صحبت کنید. موضوع صحبت نباید دربارهٔ موضوعات خصوصیِ مرتبط با وضعیت سلامتی شخص موردنظر باشد؛ اما خوشبختانه نیازی هم به اشاره به چنین موضوعات کلی‌ای نخواهید داشت (منظور از موضوعات کلی آن‌هایی است که به‌باور عامهٔ مردم عامل اضطراب اجتماعی هستند).
به‌جای این کار، می‌توانید درمورد آن دسته از وظایف و رفتارهای ویژه‌ای پرس‌وجو کنید که فرصت پیشرفت‌کردن در آن‌ها را دارد؛ کارهایی مانند سپردن قسمتی از وظایف به دیگری، سخنرانی در معرض عموم، ارتباط داخلی با اعضای تیم کاری، ارائهٔ بازخورد سازنده، یا مدیریت زمان (به تعویق انداختن کارها و داشتن وسواس بیش‌ازحد روی نتیجهٔ نهایی کار ارتباط تنگاتنگی با اضطراب اجتماعی دارند. در این مورد در ادامهٔ مطلب بیشتر خواهیم گفت).
وظیفه یا رفتار موردبحث هرچه باشد، به‌جای سرزنش‌کردن با درنظرگرفتن جنبهٔ مثبت موضوع صحبت کنید. به کارمندتان نشان بدهید که هم او و هم مسیر شغلی او برایتان مهم است. «توجهی که به جزئیات این گزارش‌ها نشون می‌دی، واقعا جای تقدیر داره. می‌دونم که ترجیح می‌دی کارها رو تمام‌وکمال و بی‌عیب‌ونقص انجام بدی، اما وقتی توی مسیر شغلیت پیشرفت کنی و ترفیع بگیری، زمان کمتری خواهی داشت. این شد که تصمیم گرفتم با هم‌فکری همدیگه، ببینیم چطور میشه برای مرحلهٔ بعدیِ کار آماده شد.». یا «این‌طور که متوجه شدم فرصت سر خاروندن هم نداری و مشغله‌های مختلف، وقت خالی برات نگذاشتن. بهتره ببینیم چطور میشه بخشی از وظایفت رو به شخص دیگری واگذار کنیم تا زمان تو، صرف کاری بشه که فقط خودت از پس انجامش برمی‌آیی.».
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید