یکپارچگی در ســازمان با جراحی در معماری سازمان و فرایند های آن و سپس با یکپارچه سازی سیستم های جاری میسر است. توسعه ی سیستم های جزیره ای، اگرچه ممکن است در ابتدا راه کاری زیربنایی تلقی گردد، اما جدا شــدن واحدها از یکدیگــر و فاصله گرفتن فرآیندهای بین واحدی را شــدت می بخشــد و کار توســعه ی یکپارچــه را در ســازمان بــا پیچیدگی های تصاعدی مواجه می ســازد.
در این شــرایط برخی از مدیران فناوری اطلاعات ســازمان ها بــر آن می شــوند تا با دســتکاری سیســتم های موجود و حذف و اضافه ی برخی ماژول ها و تغییر در طراحی جداول پایگاه داده، به یکپارچگی ای نسبی برسند که متأسفانه این کار، همواره به مســیری برای هدر دادن بیشتر منابع مبدل خواهد شد. آن چه که مسلم است یکپارچگی در سازمان با تغییر در طرح پایگاه داده ها و یا بهبود فرم های اطلاعاتــی حاصل نمی شــود. این امــر تنها با جراحی در معماری سازمان و فرآیندهای آن، و سپس با یکپارچه سازی سیستم های جاری آن میسر است.
هرچقــدر ســاختار دادهــا در یــک ســازمان متبحرانه تــر طراحی شــود و روش به کارگیری آن هــا دقیق تــر و ماهرانه تــر باشــد، قــدرت پردازش داده ها بیشــتر می شود و امکان ایجاد گزارش هــای روزآمد و معنادار متنوع تری برای نیازهــای مدیران فراهم می شــود. در کنار هم قرار گرفتن این گزارش ها، که اینک از زیربنایی متحد بهره می برند، می توانــد منجر به ارائه ی تحلیل هــای مدیریتی در حوزه هــای گوناگون ســازمان گردد. از این تحلیل هــا می توان برای ایجاد مدل های توصیفی بــرای ارزیابی آن چه انجام شده است استفاده نمود. بــا ایــن حــال، استراتژیســت های ســازمان، نیازهایی فراتر از توصیــف پارامترهای مؤثر بر وقایع دارند. تلاش برای ارائه ی مدلی با قابلیت قدرت بخشــیدن به برنامه ریــزان برای تحلیل پیش بینانه از همین رو صورت می گیرد.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید