بسیاری از جلسات برای بررسی مسائل یا حل مشکلات برگزار میشوند و بسیاری از این جلسات هم موفق هستند. اما برخی جلسات ممکن است پیچیده و بینظم باشند و شرکت در آنها خستهکننده باشد. در این جلسات، چشماندازهای فراوان، رقابت بسیار و راههای گوناگونی برای پرت شدن از موضوع وجود دارند. مشکل یا مسئلهی اصلی غالبا در طول بحث از دست میرود. مشارکتهای ارزشمند غالبا نادیده گرفته میشوند. و پس از تصمیمگیری، غالبا به یاد آوردن رشتهی افکاری که منجر به آن تصمیم شد، دشوار است.
به این مشکل برخورد میکنیم، چون حل مسئله غالبا فرایندی خطی نیست. گفتوگو هم درست مانند رشتهی افکار و ایدههای ما، همه جا وجود دارد. شاید برخی افراد بخواهند در مورد موضوعات مورد علاقهشان خودنمایی کنند و سایرین ممکن است به موضوعاتی بپردازند که ارتباط کمتری دارند (اما جالبتر هستند) و صحبت میتواند همینطور تا وقتی که یا فراموش کنید بحث را از کجا آغاز کردهاید و یا آن قدر خسته شوید که مسائل را به همین شکل بپذیرید، ادامه یابد. چرا که این کار سادهتر است.
پس چگونه میتوانید با این خستگی مبارزه کنید و اجازه ندهید تا مباحثتان در جلسه از موضوع اصلی منحرف شوند؟ برای اینکار باید از تکنیک ساده و مؤثری به نام طرح ریزی گفت و گوها و مکالمات استفاده کنید.
chetor.com=منبع
دیدگاهتان را بنویسید