تعداد قربانیان خشونت‌های محل کار کم نیست و متأسفانه هر سال نیز بر تعداد آنها افزوده می‌شود. برخی کارکنان در معرض خشونت و خطر بیشتری قرار دارند، ازجمله:
کسانی که در بانک‌ها یا صرافی‌ها کار می‌کنند و با پول سروکار دارند؛
کسانی که به‌عنوان پیک کار می‌کنند؛
کسانی که به‌تنهایی یا در گروه کوچکی کار می‌کنند؛
کسانی که در شیفت شب یا صبح زود فعالیت دارند؛
کسانی که در محله‌های پرخطر مشغول‌به‌کار هستند.
وظیفه‌ی فراهم کردن محیطی امن برای سلامت کارکنان برعهده مؤسسات و منابع انسانی است. آنها وظیفه دارند با تدبیری مناسب، محیط کار امنی برای کارمندان‌شان فراهم کنند. برگزاری دوره‌های آموزشی درباره‌ی حفظ امنیت، روشنایی مناسب محیط، استفاده از دوربین‌های مداربسته و سیستم‌های هشداردهنده ازجمله راهکارهای مناسب برای جلوگیری از بروز این‌گونه خشونت‌هاست.
زورگویی و قُلدری
زورگویی در محل کار به‌عنوان تمایل هر شخص یا گروه به استفاده از خشونت طولانی یا تکرارشونده یا رفتاری توجیه‌ناپذیر در برابر همکار یا زیردست تلقی می‌شود. تعداد زیاد گزارش‌ها از طرف قربانیان رفتارهای خشونت‌آمیز، دلیلی برای توجه ویژه به این مسئله است. گفته می‌شود زورگویی در محل کار عملکرد و بازدهی قربانیان را به‌شدت کاهش می‌دهد. نمونه‌هایی از زورگویی و خشونت در محل کار از این قرار است:
- انتقاد بیجا و نامعتبر؛
- سرزنش کردن بدون داشتن اطلاعات درست؛
- رفتار تبعیضی نسبت به سایر اعضای گروه؛
- تحقیر و تمسخر؛
- تعیین غیرمنطقی مهلت پایان پروژه؛
- انتشار شایعات؛
- تضعیف یا ایجاد مانع در کار فرد.
گونه‌ی دیگری از قلدری، زورگیری مجازی نام دارد. افراد زورگو با استفاده از اینترنت یا سایر تکنولوژی‌ها و با قصد آزار یا خجالت‌زده کردن قربانی برای او پیام ارسال می‌کنند و دست به این خشونت می‌زنند. ریشه‌ی زورگیری مجازی، قدرت و اعمال کنترل در روابط محل کار است. تحقیقات نشان می‌دهد کارمندانی که سلامت‌شان به این روش تهدید شده، در معرض ابتلا به اضطراب، ترس، شوک و درماندگی بیشتری قرار می‌گیرند.
بهتر است این خشونت‌ها هرچه سریع‌تر شناسایی و کنترل شوند، چراکه تأثیری منفی بر بهره‌وری کارکنان، رضایت مشتری و درنتیجه منافع کلی یک شرکت خواهد داشت.
حریم خصوصی
در دنیای امروز که سرقت هویت به‌صورت گسترده‌ای درحالِ رخ‌دادن است، رسیدن به بالاترین حد امنیت و حفظ حریم خصوصی برای کارکنان باید در رأس امور متخصصان منابع انسانی قرار بگیرد. افشای اطلاعات خصوصی هزینه‌های سنگینی در پی خواهد داشت.
درست است که نگهداری از اطلاعات خصوصی کارکنان از مسئولیت‌های مدیران هر شرکت است، اما فراهم کردن حریم خصوصی نیز جزءِ وظایف متخصصان منابع انسانی به‌حساب می‌آید. با کنترل گواهی عدم سوء‌ِپیشینه کارمندان و محدود کردن دسترسی به اطلاعات و نگهداری آنها در فایل‌های امن می‌توان تا حد زیادی از بروز مشکلات بعدی پیشگیری کرد.
سلامت کارکنان و امنیت محل کار یکی از واجبات دنیای پراسترس امروز در هر زمینه‌ی شغلی است. برخی تصور می‌کنند که سلامت کارکنان به منابع انسانی مربوط نیست، اما آنها با سرمایه‌گذاری، آموزش و برنامه‌ریزی مناسب می‌توانند به حفظ محیط کار ایمن کمک کنند. در این شرایط می‌توان از کارمندان یک شرکت انتظار تعهد کاری، پیشرفت و موفقیت‌های دوجانبه داشت.
برگرفته از : چطور دات کام
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید