جوینت ونچر (joint venture) که از آن با نام سرمایه‌گذاری مشترک یا مشارکت انتفاعی نیز یاد می‌شود به معنی تشکیل یک شرکت تجاری مشترک توسط دو یا چند شرکت به منظور دستیابی به اهداف تجاری، مالی، یا فنی خاص است. ویژگی یک جوینت ونچر این است که الزاما براساس یک قرارداد و برای یک فعالیت خاص و مشخص تشکیل می‌شود و همچنین علاوه بر کنترل و مدیریت مشترک بر نحوه انجام امور، در ریسک‌های احتمالی و به طور کلی در تمام سود و ضررهای احتمالی تا اتمام قرارداد شریک خواهند بود. جوینت ونچرها (اختصارا JVها) و سایر ساختارهای جایگزین (نظیر اتحادیه‌ها و کنسرسیوم‌ها) ممکن است در بسیاری از حالت‌های ورود به بازار، نسبت به ادغام‌ها و اکتساب‌ها (اختصارا M&Aها) برتری داشته باشند. گرچه هنوز هم نقش ادغام و واگذاری کامل یا ناقص یک شرکت در مجموعه‌ی ابزارهای استراتژیک هر کسب‌وکاری حیاتی است، اما جوینت ونچرها نسبت به این نوع شرکت‌ها مزایای زیر را دارند:
دسترسی به منابع و بازارهایی که پیش از ایجاد جوینت ونچر موجود نبودند؛
نیاز به سرمایه‌گذاری اولیه‌ی کم و محدود؛
کاهش ریسک از طریق مشارکت؛
سرعت بخشیدن برای معرفی و ارائه محصول به بازار؛
مسیر جدید برای خروج از بازار، از طریق IPO یا فروش سهام.
وجود یک استراتژی روشن و برنامه‌ریزی دقیق برای مشارکت شرکت‌ها از طریق جوینت ونچرها بسیار حیاتی است. میزان نیل به اهداف عملیاتی و استراتژیک جوینت ونچر معمولا در مراحل اولیه‌ی معامله تعیین می‌شود. ما بر اساس تجربه دریافته‌ایم که هفت تصمیم اصلی وجود دارند که برای موفقیت جوینت ونچرها اهمیت کلیدی دارند.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید