استراتژی سبد سرمایه‌گذاری مدرن یا ام‌پی‌تی (MPT)، روشی است که سرمایه‌گذار می‌کوشد برای سبد سرمایه‌گذاری، کمترین ریسک و خطر در بازار را بپذیرد تا بیشترین نرخ بازگشت سرمایه را به‌دست بیاورد. در این روش برای کاهش ریسک ممکن است از استراتژی هسته و ماهواره هم کمک گرفته بشود. به‌طور خلاصه در این استراتژی، سرمایه‌گذار ریسک کم و نرخ بازگشت بالا طلب می‌کند. در واقع با این روش سرمایه‌گذار می‌تواند نوعی از دارایی یا اوراق بهادار خاص را که به‌تنهایی ریسک بالایی دارد، نگه دارد و آن را با انواع دیگری از دارایی‌ها یا سرمایه‌گذاری ترکیب کند و از خطری که سرمایه را تهدید می‌کند دور بماند.
۹. سبد سرمایه‌گذاری پست‌مدرن
این روش مانند روش سرمایه‌گذاری مدرن است. یعنی سبد سرمایه‌گذاری از چندین سرمایه‌گذار متنوع با سطوح ریسک متفاوت تشکیل می‌شود و سرمایه‌گذار به دنبال بازگشت معقول سرمایه است. اما تفاوت سرمایه‌گذاری پست‌مدرن یا پی‌ام‌پی‌تی (PMPT) با روش قبلی در این است که نگرش کلانتری به ریسک و بازگشت سرمایه دارد. در واقع پی‌ام‌پی‌تی علاوه بر مدل‌های ریاضی، ابعاد رفتاری سرمایه‌گذاری و شرایط محیطی را نیز در نظر دارد و تنها به روندها و آمارها تکیه نمی‌کند چون گاهی اوقات سرمایه‌گذاران معقول عمل نمی‌کنند و غیرقابل‌پیش‌بینی بودن آنها را باید در پیش‌بینی‌های سرمایه‌گذاری لحاظ کرد.
۱۰. تخصیص دارایی تاکتیکی
این استراتژی ترکیبی از استراتژی‌های سرمایه‌گذاری قبلی است. در این روش سه گروه دارایی اصلی یعنی سهام، اوراق قرضه و نقدینگی با نیت حداکثرسازی بازگشت سبد سرمایه و حداقل کردن ریسک، طراحی و برنامه‌ریزی می‌شوند. با این روش سرمایه گذاری، تمرکز بر اختصاص دارایی در گام اول و انتخاب استراتژی های سرمایه گذاری در گام‌های بعدی است.
برگرفته از: Chetor.com
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید