در اصل، ارز دیجیتال برگردانِ واژه «دیجیتال کارنسی (digital currency)» است. منتها از آنجا که در کشور ما هم به کریپتوکارنسی و هم به دیجیتال کارنسی «ارز دیجیتال» میگویند (بهطور کلی معادلهایی مانند رمزارز، رمزینه و ارز رمزپایه برای کریپتوکارنسی مقبول واقع نشد و کارشناسان، ارز دیجیتال را برای کریپتوکارنسی درستتر میدانند)، به همین دلیل برای تفکیک این دو از هم که مسلما با یکدیگر تفاوتهایی دارند ارز دیجیتال را برای کریپتوکارنسی و پول دیجیتال را برای دیجیتال کارنسی به کار بردیم.
پول دیجیتال مدل الکترونیکی ارز فیات (پول رایج یک کشور) است؛ یعنی همان اسکناسها و سکههایی که در کشور بهشکل فیزیکی از آنها استفاده میکنیم، شکل الکترونیکی هم دارند که در کیف پول دیجیتال ذخیره میشوند؛ بنابراین میتوان با استفاده از بانک یا دستگاه خودپرداز آنها را به پول نقد تبدیل کرد. در اصل، پول دیجیتال نوعی پول نقد است که قابللمس نیست و صرفا یکسری اعداد و ارقام در کارتهای بانکی یا کیف پول دیجیتال ماست.
پول دیجیتال بر پایه اعتماد بنا شده است، در حالی که ارز دیجیتال نیازی به اعتماد ندارد. این بدان معناست که برای انجام یک معامله با پول دیجیتال به یک یا چند مؤسسه متکی هستیم و باید به آنها اعتماد کنیم؛ اما برای معاملۀ ارز دیجیتال نیازی به اعتماد به واسطه یا طرف سوم مثل بانک نداریم. خودمان باید بهشکل آنی معاملات و سوابق آدرسی را که با آن درحال معامله هستیم اعتبارسنجی کنیم.
برای مثال، شاپرک یا زرینپال را که درگاه پرداخت هستند (مثل پیپل) در نظر بگیرید. ما نمیتوانیم سوابق این درگاههای پرداخت را بررسی کنیم، فقط به آنها اعتماد داریم و از آنها استفاده میکنیم تا تراکنش را با خیال راحت و بهشکلی ایمن برایمان انجام دهند.
۷. فناوری دفتر کل توزیعشده
پیشتر دیدیم دفترکل (لِجِر) عمومی جایی است که همه تراکنشهای روی یک بلاکچین در آن قابلمشاهدهاند. دفترکل توزیعشده (DLT) یکی دیگر از اصلاحات ارز دیجیتال برای فناوری بلاکچین است. منظور از توزیعشده این است که این دفترکل بهمنظور غیرمتمرکزبودن بین تعداد زیادی از رایانهها در سراسر جهان توزیع میشود.
دیدگاهتان را بنویسید