فکر اصلی پشت سهام رشدی، این است که وقتی ارزش چندانی ندارد بخرید و وقتی ارزشش زیاد شد بفروشید (پایین بخرید، بالا بفروشید). شاید وقتی دیگران در مورد خریدوفروش فلان سهام به این خاطر که خیلی خوب هستند و بیشترین تغییر را در طی روز، ماه یا سال داشته‌اند صحبت می‌کنند، شما هم درباره‌ی این سهام شنیده باشید.
استراتژی سرمایه گذاری سهام رشدی تلاش می‌کند شرکت‌هایی را بیابد که در حال تجربه‌ی رشد بالا هستند و انتظار می‌رود در آینده هم به این رشد خود ادامه دهند. برای سرمایه‌گذارانی که علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در این حرکت هستند، رشد سریع به‌معنای افزایش سریع و پایداری در قیمت سهام است که منجر به انباشت سریع‌تر ثروت می‌شود.
به‌طور کلی، سهام رشدی ایده‌ی بدی نیست. اگر سرمایه‌گذاری مثلا در سال ۲۰۰۹ روی نت‌فلیکس سرمایه‌گذاری می‌کرد، تا سال ۲۰۱۳ افزایشی ۶۶۰ درصدی را در سرمایه‌گذاری شاهد بود. اگر آن موقع ۱۰۰ دلار سرمایه‌گذاری کرده بود، در سال ۲۰۱۳ ششصدوشصت دلار داشت. برای کسی که طی این سه سال هیچ کاری نکرده عدد بدی نیست. این همان چیزی است که سرمایه‌گذاران هنگام انتخاب سهام رشدی انتظارش را دارند؛ شرکت‌هایی که فضای گسترش و رشد را دارند و صرفا بر اساس ارزش شرکت، بازگشت سرمایه ارائه می‌کنند.
سهام رشدی می‌تواند بسیار نوسان داشته باشد. وقتی می‌شنوید کسی همه‌ی پول خود را در بازار سهام از دست داده، معمولا به این خاطر است که روی شرکت پرخطری بیش‌ازحد سرمایه‌گذاری کرده است. این امر طی دوره‌ی حباب دات‌کام (حباب اقتصادی در طی سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۰) بسیار اتفاق افتاد، اما امروزه هم اتفاق می‌افتد. برای مثال گروپون در نوامبر ۲۰۱۱ شروع به عرضه‌ی عمومی سهام به ارزش ۲۰ دلار بابت هر سهم کرد. طی چهار ماه، برای آخرین بار به پایین‌تر از آن قیمت رسید و بعد هم به بالای ۲۰ دلار رشد کرد. اکنون سود هر سهم ۰/۱۵- ای‌پی‌اس است، یعنی این شرکت در حال ازدست‌دادن پول به‌ازای هر سهم است. عجله‌ی دیوانه‌وار برای خرید گروپون پیش از آنکه سهام بتواند خودش را در بازار تثبیت کند، در نهایت برای سرمایه‌گذاران اولیه بد تمام شد.
اما خوشبختانه رشد در ارزش کلیِ یک شرکت، تنها راه پول‌درآوردن در این بازار نیست.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید