اقلامی که معمولا در صورت های مالی گزارش می‌شوند، براساس ویژگی‌های مختلفی اندازه‌گیری می‌شوند (مانند بهای تمام‌شده‌ی تاریخی (historical cost)، بهای جاری (current cost)، ارزش فعلی بازار (current market value)، ارزش قابل‌اعتماد خالص (net reliable value) و ارزش فعلی جریان‌های نقدی آینده). بهای تمام‌شده‌ی تاریخی، ابزار قدیمی ارائه‌ی دارایی‌ها و بدهی‌ها است.
یادداشت‌های پیوست صورت های مالی اطلاعات افشاشده‌ای هستند که به انتهای صورت های مالی پوست می‌شوند. این یادداشت‌ها، اطلاعات مهمی را درمورد مسائلی مانند روش‌های استهلاک و موجودی مورداستفاده، جزئیات بدهی‌های بلندمدت، حقوق‌های بازنشستگی، اجاره‌ها، مالیات بر درآمدها، بدهی‌های احتمالی (contingent liabilities)، روش‌های ادغام و سایر مسائل ارائه می‌دهند. این یادداشت‌ها بخش جدایی‌ناپذیری از صورت های مالی به‌شمار می‌روند. برنامه‌ها و اطلاعات افشاشده در داخل پرانتز نیز برای ارائه‌ی اطلاعات ارائه‌نشده در سایر قسمت‌های صورت های مالی استفاده می‌شود.
هر صورت مالی دارای عنوانی است که در آن نام نهاد، نام آن صورت مالی و تاریخ یا زمان پوشش‌داده شده در صورت مالی بیان می‌شود. اطلاعات ارائه‌شده در صورت های مالی عمدتا ماهیت مالی دارد و به‌صورت واحدهای پولی بیان می‌شود. این اطلاعات مربوط‌به یک شرکت تجاری واحد است. این اطلاعات بیشتر حاصل تخمین و برآورد است تا اندازه‌گیری‌های دقیق. صورت های مالی معمولا اثرات مالی معاملات و رویدادهایی را بازتاب می‌دهند که قبلا رخ داده‌اند (یعنی تاریخی هستند).
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید