هر عملی برای آنکه ماهیت جرم تلقی شود، بایستی دارای عناصری باشد. برخی عناصر، منحصر به جرمی خاص است که عناصر اختصاصی نام دارد و برخی عناصر، عناصر مشترک تمامی جرایم است.
نکتهی حایز اهمیت در تحقق جرم آن است که ارادهی ارتکاب با قصد مجرمانه مقارن باشد. بدین ترتیب هرگاه ارادهی ارتکاب بر قصد مجرمانه پیشی بگیرد جرم محقق نمیشود.
برای تحقق جرم فعل مادی یا ترک فعل و همچنین عنصر قانونی کافی نیست. فعل یا ترک فعلی که مجرمانه است باید نتیجهی خواست و ارادهی فاعل باشد. یعنی میان فعل مادی و حالات
فعل یا ترک فعلِ خارجی که تجلی نیت مجرمانه یا تقصیر جزایی است عنصر مادی جرم را تشکیل میدهد. قصدِ باطنی و درونی افراد تا به منصهی ظهور نرسد و ضمنا مغایر با اوامر و
مادامی که فعل یا ترک فعلی جرم شناخته نشده و برای آن مجازاتی تعیین نشده ولو اعمال مزبور زشت و ناپسند باشند قابل تعقیب و مجازات نیست. بنابراین فعلی مانند خودکشی یا
فعل یا ترک فعل، هرچه از منظر اجتماعی و حتی فردی زشت و قبیح باشد و برای فرد نیز نامطلوب باشد تا زمانی که مقنن حکمی برای آن در قانون مقرر نکرده است قابل مجازات نیست و