مطابق با ماده‌ی ۲۲۹، درصورتی‌که دفع مانع خارجی در اختیار و اقتدار متعهد نباشد، سبب معافیت وی می‌گردد؛ مانعی را که بتوان رفع کرد، سبب معافیت نیست. درنتیجه، سخت و دشواربودن رفع مانع و انجام تعهد باعث نمی‌شود که متعهد عذر عدم انجام آن را داشته باشد و حتما باید دفع مانع غیرممکن باشد. این مفهوم ناتوانی متعهد از رفع و دفع مانع، مفهومی است که باید در رابطه‌ی بین متعهد و شرایط سنجیده شود. اوضاع و احوالی که متعهد در بستر آن موظف به انجام تعهد است، معیار اصلی محسوب می‌شود.
