با توجه به مادهی ۲۷۷ قانون آیین دادرسی مدنی در دعواهایی که هدف از اقامهی آن بهدستآوردن مال است و یا مربوط به دینی (بدهی) باشد که شخص دارد و ادلهی ارائهشده توسط فرد برای اثبات ادعای وی کافی نباشد، مدعی میتواند برای تکمیل دلایل ابرازی درخواست سوگند کند.
سوگند تکمیلی فقط در این دسته از دعاوی که در مادهی فوق ذکر شد کاربرد دارد. زمانی که دلایل فرد ناکافی است، جهت تکمیل دلیل خود، ابتدا گواهان (شهود)، شهادت میدهند، سپس سوگند مدعی به آن ضمیمه میشود؛ چراکه درغیراینصورت دعوی وی بهدلیل کافی نبودن دلایل رد خواهد شد. این سوگند برخلاف سوگند بتی (که هیچ دلیلی وجود نداشت و قابل رد به طرف مقابل بود) قابل رد به مدعی علیه نیست؛ لذا مدعی جهت اثبات حقش یا باید خود سوگند یاد کند یا بهطور کلی از دعوی چشمپوشی کند.
البته سوگند تکمیلی و بتی، در مواردی که قانونگذار دعوی را فقط با یک دلیل خاص پذیرفته (مانند دعاوی مالکیت که حتما باید با سند رسمی باشد) کاربردی ندارد.
۳. سوگند استظهاری
با استنباط قانون مدنی و قانون آیین دادرسی مدنی مشخص میشود که اگر دعوایی بر میت یا حتی ورثهی وی اقامه گردد، خواهان علاوهبر دلایلی که اقامه میکند (چه آن دلایل برای اثبات دعوی کافی باشد یا خیر) لازم است که حتما سوگند را ضمیمه کند و اگر خواهان، سوگند یاد نکند، دعوی وی ساقط شده و حقی بهنفع او ثابت نمیشود.
سوگند استظهاری مستلزم درخواست طرف مقابل و قابل رد به او هم نیست؛ چراکه حتما باید توسط خود مدعی ادا شود. نکتهی مهم دیگر این است که حتی اگر دعوی متکی به یک دلیل خاص باشد، باز هم سوگند استظهاری باید ادا شود. تنها درخصوص دعوای متکی به سند رسمی است که سوگند استظهاری لازم نیست. (البته لازم به ذکر است که این سوگند در رویهی دادگاهها عملا انجام نمیشود.)
برگرفته از : سایت چطور دات کام