یکی از عبارت‌هایی که کارمندی استثنایی هرگز نمی‌گوید، این است: «این کار در شرح وظایف من نیست!» کارمندان استثنایی بیش از حدو‌مرزِ شرح وظایف‌شان کار می‌کنند. آنها نه می‌ترسند و نه خودشان را محق می‌دانند؛ به جای اینکه توقع مورد تصدیق واقع شدن یا جبران و پاداش داشته باشند، در کارشان پیش می‌روند و اطمینان دارند که در نهایت پاداش‌شان را دریافت می‌کنند، اما حتی اگر تشویقی هم دریافت نکنند، برای‌شان اهمیتی ندارد.
