موقع طرح پرسش‌ها، نکات زیر را در نظر داشته باشید:

ترکیبی از انواع پرسش‌ها را فراهم کنید. بررسی باید شامل پرسش‌های بله و خیر، چندگزینه‌ای، مقیاس متغیر (برای مثال هرگز، گاهی اوقات، اغلب) و پر کردن جای خالی باشد.
پرسش‌های پایان باز را محدود کنید. فقط وقتی از پرسش‌های پایان باز استفاده کنید که واقعا می‌خواهید چیزی را بدانید و مشتاق خواندن پاسخ‌ها هستید. به خاطر داشته باشید که جمع‌آوری و تحلیل این پرسش‌ها زمان‌بر است. در ضمن به احتمال زیاد، کسانی که از چیزی ناراضی هستند نسبت به کسانی که تجربه‌ی مثبتی داشته‌اند، مفصل‌تر پاسخ می‌دهند.
هم پرسش‌ها و عبارات مثبت را اضافه کنید و هم منفی را. به جای درخواست موافقت افراد با مجموعه‌ای از عبارات مثبت، آنها را ترکیب کنید و پرسش‌های معکوس بپرسید. برای مثال عبارت «مدیر بازخورد سازنده در اختیارم می‌گذارد» را به صورت «مدیر بازخورد کمی درباره‌ی عملکردم در اختیارم می‌گذارد» بیاورید. این کار پاسخ‌دهندگان را به فکر درباره‌ی پاسخ‌هایشان وادار می‌سازد و احتمالا ارزیابی صادقانه‌تری خواهید داشت. با این حال نسبت به بیان پرسش‌های منفی حساس باشید. مطمئن شوید که افراد را به انتقاد از چیزها یا افراد خاصی سوق نمی‌دهید!
سعی کنید پرسش‌ها کوتاه و دقیق باشند.
در صورت امکان در مورد رفتارهای قابل مشاهده هم بپرسید.
چند متغیر را در یک پرسش نگنجانید. متغیرهای اضافی، دادن پاسخ دقیق به پرسش‌ها را دشوار می‌سازند. برای مثال این پرسش که آیا فرد پشتیبانی و آموزش کافی دریافت می‌کند یا نه، باعث سردرگمی می‌شود. اگر سطح پشتیبانی برای کارمند قابل قبول باشد، اما احساس کند فرصت‌های آموزشی کافی نیستند، نتیجه چه خواهد بود؟
از پرسش‌هایی که پاسخ‌های واضح دارند اجتناب کنید. وقتی از افراد می‌پرسید که آیا زمان‌بندی‌های منعطف‌تری می‌خواهند یا نه، تعداد کمی پاسخ منفی خواهند داد. در عوض، از آنها بپرسید به چه میزان انعطاف‌پذیری در زمان‌بندی‌هایشان نیاز دارند. این پرسش اطلاعاتی در اختیارتان می‌گذارد که می‌توانید از آنها استفاده‌ی خوبی بکنید.

کلمات کليدي :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *