در مقایسه با صندوقهای سرمایهگذاری مشترک، ETFها ، پدیدهی نسبتا جدیدی هستند. گرچه نخستین ETFها شاخصهای وسیع بازار را ردیابی میکردند اما ETFهای جدیدتر طوری طراحی شدهاند تا بخشها، درآمد ثابت، سرمایهگذاریهای جهانی، ارز و کالاها را نیز ردیابی کنند. ETFها نشاندهندهی سهمی از مالکیت اعتبار سرمایهگذاری واحد (UIT) هستند که اسناد دارایی سهام، اوراق قرضه، ارزها و کالاها را در اختیار دارد. ETFها را اغلب با صندوقهای سرمایهگذاری مشترک مقایسه میکنند:
- یک ETF مانند صندوق سرمایهگذاری مشترک یک ساختار سرمایهگذاری است که با جمعآوری داراییهای سرمایهگذاران خود و همچنین استفاده از مدیران حرفهای، نسبت به سرمایهگذاری بر روی این پولها اقدام میکند تا اهدافی که بهروشنی معین شدهاند را تأمین کند. از میان این اهداف میتوان به درآمد جاری یا افزایش سرمایه اشاره کرد. آنها مانند یک صندوق سرمایهگذاری مشترک دارای یک اطلاعیه نیز هستند. یک ETF اطلاعیه را به خریدار تحویل میدهد یا سندی را تحت عنوان شرححال محصول در اختیار سرمایهگذاران میگذارد که اطلاعات کلیدی را در مورد ETF بهطور خلاصه ارائه کرده است.
- یک سرمایهگذار که در صندوق سرمایهگذاری مشترک فعالیت میکند بهطور مستقیم به میزان خالص ارزش دارایی (NAV) که در انتهای هر روز کاری محاسبه میشود از صندوق خریداری میکند. سرمایهگذاری که یک ETF میخرد، سهمهای بازار بورس را در فرایندی شبیه به خرید یا فروش هر سهام دیگری خریداری میکند. گرچه اکثر صندوقهای سرمایهگذاری مشترک بهطور فعالانه مدیریت میشوند اما تعداد قابل توجهی از صندوقهای سرمایهگذاری نیز وجود دارند که بهطور منفعلانه مدیریت میشوند و برای ردیابی شاخصهای معینی طراحی شدهاند. تعداد اندکی از ETFها که بهطور فعال مدیریت میشوند هم وارد بازار شدهاند.
- فرایند خلق و بازخرید سهام ETF دقیقا نقطه مقابل فرایند خلق و بازخرید صندوقهای سرمایهگذاری مشترک است. هنگام سرمایهگذاری در صندوقهای سرمایهگذاری، سرمایهگذاران هر مبلغ را به شرکت صندوق ارسال میکنند و شرکت هم از آن پول برای خرید اوراق بهادار و صدور سهمهای اضافی صندوق استفاده میکند. وقتی سرمایهگذاران بخواهند سهمهای صندوق سرمایهگذاری خود را بازخرید کنند، سهمها در ازای پول به شرکت صندوق سرمایهگذاری مشترک بازگردانده میشوند. اما خلق یک ETF در بردارندهی پول و وجه نقد نیست.