اندرو کارنگی دانش آموزی بود که در تمام دوران مدرسه، همیشه سر کلاس چُرت می‌زد و یا حواسش پرت بود. خودش هیچ‌گاه از دوران مدرسه به خوبی یاد نمی‌کرد و می‌گفت هیچوقت دوست ندارم دوباره به آن روزها برگردم؛ هرچند امروزه، تاریخ از او به عنوان یک کارآفرین موفق یاد می‌کند. اندرو کارنگی زندگی بسیاری سختی داشت و در خانواده‌ای فقیر بزرگ شد. در کودکی مجبور بود در کارخانه کار کند و بیشتر شب‌ها برای فرار از احساس گرسنگی خودش را به زور می‌خواباند.کارنگی قبل از اینکه شرکت خود (شرکت فولاد ایالات متحده یا یو. اس. استیل) را راه‌اندازی کند، مدتی را به عنوان کارمند شرکت راه‌آهن پنسیلوانیا مشغول به کار بود و در این کار نیز بسیار موفق بود. علیرغم اینکه او را می‌توان یکی از ثروتمندان آمریکایی دانست، ولی دست سخاوت خوبی داشت و سعی می‌کرد بیشتر ثروت خود را صرف امور خیریه کند.معتقد بود مردی که ثروتمند بمیرد، بی‌آبرو مرده است. بیش از ۹۰ درصد از ثروت خود را صرف خیریه‌ها و بنیادهای مربوطه کرد.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید