قانع کردن دیگران برای پیوستن به استارتاپ در آن اوایلِ راه اندازی کار سختی است. خیلی‌ها برای پیش بُردن کار متوسل به دروغگویی می‌شوند. اما دروغ چرا؟

کارآفرین‌ها دوست دارند اغراق کنند. وقتی یک سرمایه‌گذار را گیر بیاورند، زمین و زمان را به هم می‌دوزند تا طرف را مجاب کنند که هنوز هیچی نشده کسب‌و‌کارشان ترکانده است. آنها می‌روند بالای منبر و راجع به پتانسیل بالای محصولات‌شان با آب‌وتاب فراوان صحبت می‌کنند و حرف را به اینجا ‌می‌کشانند که دنبال شرکای درست و درمانی هستند تا جنس‌های مساوی با پول نقدشان را در بازار پخش کند. راجع به درست بودن استراتژیِ جذب نیروهایشان چنان پیاز داغش را زیاد می‌کنند که آب از پک و پوز سرمایه‌گذار روان می‏‌شود.

قبول! جمع کردن سرمایه برای کسب‌و‌کار، بدون غلو کردن، کار آسانی نیست، اما مشخصا بین خوشبین بودن و الکی داستان سرهم کردن تفاوت خیلی زیادی وجود دارد.

 

 

کلمات کليدي :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *