به گفته‌ی «ژان نوئل کاپفِرِر» (Jean-Noel Kapferer)، نویسنده‌ی کتاب «استراتژی لاکچری» (The Luxury Strategy)، مفهوم جایگاه سازی برند درمورد برندهای لاکچری کاربردی ندارد. او می‌گوید:
«وقتی صحبت از کالای لاکچری در میان باشد، منحصربه‌فردبودن حرف اول را می‌زند و هیچ‌گونه مقایسه‌ای با رقبا انجام نمی‌شود. لاکچری یعنی بیان یک سلیقه، یک هویت خلاقانه و شوروشوق ذاتی خالق آن. برند لاکچری موجب می‌شود که با جسارت بگوییم «این همان چیزی است که من هستم»، نه اینکه بگوییم «ارزش این محصول به محصولات دیگر بستگی دارد»، یعنی همان چیزی که جایگاه سازی برند به آن اشاره دارد.
هیچ منطقی در پس تمایل برای داشتن یک محصول لاکچری وجود ندارد، بلکه فقط احساس است. در بازار کالاهای مصرفی و منطقی، دسترسی سریع به کالا اهمیت زیادی دارد، ولی درمورد کالاهای لاکچری، برای مثال ۲ سال انتظار کشیدن برای ساخته‌شدن فراری شما نه‌تنها نامطلوب نیست؛ بلکه موجب افزایش هیجان در به‌دست‌آوردن آن می‌شود.
برندی که برای ایجاد وفاداری در مشتریان از قدرت استدلال های منطقی استفاده می‌کند، توانایی رقابت را در بخش محصولات لاکچری ندارد. این همان ویژگی‌ای است که محصولات لاکچری را از محصولات معمولی جدا می‌کند. برچسب قیمت بالا، دسترسی اندک، نقص‌های طراحی پذیرفته‌شده و موارد دیگری که در تصمیم گیری برای خریدهای منطقی، نشانه‌ای منفی و هشداردهنده محسوب می‌شود، از ویژگی‌های مهم برندهای لاکچری به‌شمار می‌رود. در دنیای برندهای لاکچری این موارد مؤلفه‌هایی هستند که موجب انحصاری‌شدن محصولات این برندها می‌شوند.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید