عنصر روانی جرم توهین این موضوع را بررسی می‌کند که آیا شخص اهانت‌کننده عمداً و به‌دلیل آزار و اذیت، به کسی اهانت کرده یا از اقدام خود قصدی نداشته و به‌طور اتفاقی اهانت کرده است. قانون‌گذار برای احقاق رکن یا عنصر سوم جرم توهین سوءنیت مرتکب را کافی دانسته و صرفاً توهین و به‌کاربردن الفاظ و عبارات ناشایست نسبت به افراد را مصداق جرم می­‌داند. همچنین آزار دیدن شخص مورداهانت اهمیتی ندارد یا به‌عبارت دیگر قصد نتیجه دادن بر فرد قربانی الزام‌آور نیست. به‌همین‌دلیل اگر شخصی با قصد خوار و خفیف کردن دیگری به وی توهین کند، هرچند که طرف مقابل آزرده نشود، باز هم جرم توهین محقق شده و قابل مجازات است.

 

کلمات کليدي :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *