با مدرن شدن جوامع، اداره‌ی جامعه و حمایت از شهروندان در برابر انواع خطرات و آسیب‌هایی که می‌تواند آنها را تهدید کند، برعهده‌ی دولت گذاشته شده است. دولت نیز موظف است در چهارچوب قانون به این وظیفه عمل کند، اما نمی‌توان این موضوع را نادیده گرفت که ممکن است در برخی از موقعیت‌ها، اشخاص درمعرض خطراتی قرار گیرند و در آن زمان هیچ دسترسی به نهادهای دولتی وجود نداشته باشد یا مراجعه‌ به آنها زمان‌بَر باشد و موجب زیان بیشتری شود.

در چنین موقعیت‌هایی قانون‌گذار به نمایندگی از جامعه به اشخاص این مجوز را می‌دهد که از خودشان در برابر صدمات و آسیب‌هایی که درمعرض آن قرار گرفته‌اند، محافظت کنند. ازآنجاکه چنین اجازه‌ای جنبه‌ی استثنایی دارد، باید شرایطی که قانون‌گذار برای آن درنظر گرفته است، وجود داشته باشد؛ یعنی هم باید رفتار فرد به‌گونه‌ای باشد که بتوان آن را دفاع نامید و هم باید رفتاری که در مقام دفاع انجام شده‌ است، مشروع باشد.

 

کلمات کليدي :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *