در شرکت‌های سهامی، اعم از سهامی عام و سهامی خاص، مسئولیت شخص محدود به میزان آورده‌اش است (منظور از آورده همان سرمایه‌ای است که یک شخص برای عضویت در یک شرکت همراه خود می‌آورد تا از مجموع این سرمایه‌ها دارایی شرکت شکل بگیرد. اعم از اینکه نقد، غیر نقد، انجام کار یا حرفه یا صنعت و….. باشد). بر همین اساس می‌توان گفت که شرکت‌های سهامی در یک تقسیم‌بندی دیگر جزو شرکت‌های سرمایه‌ای هستند، سرمایه در آنها حائز اهمیت است و ملاک برای تعیین مسئولیت، سرمایه‌ی آورده شده است. به عنوان مثال شخص الف مبلغ ۱ میلیون تومان برای عضویت در شرکت سهامی خاص آورده دارد. مسئولیت این شخص برای بدهی‌های شرکت، فقط تا همین میزان یعنی تا مبلغ ۱ میلیون تومان است و نسبت به مازاد بر آن مسئولیتی ندارد و اگر دارایی شرکت که از مجموع آورده شرکا تشکیل شده است، برای پرداخت بدهی‌های شرکت کافی نباشد، طلبکاران شرکت حق رجوع به شخص الف را ندارند. چرا که مسئولیت او همانطور که گفته شد تا میزان ۱ میلیون تومان است که نهفته در دارایی شرکت بوده. وقتی که دارایی شرکت برای پرداخت بدهی شرکت کافی نیست، پس این ۱ میلیون تومان هم کارساز نبوده است. با این مقدمه متوجه شدیم که شرکت سهامی خاص یک شرکت شکلی و سرمایه‌ای می‌باشد. اما سوال اینجاست که اصلا شرکت سهامی به چه معناست؟
شرکت سهامی شرکتی است که سرمایه‌ی آن (همان «آورده» که درمورد آن توضیح داده شد) به سهام تقسیم می‌شود و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی آن است. از این تعریف می‌توان ویژگی سرمایه‌ای بودن شرکت‌های سهامی را دریافت. یعنی آورده به سهام تبدیل شده و محدود به مبلغ اسمیِ آن، برای شخص سهامدار مسئولیت به همراه می‌آورد.
در اینجا ممکن است برای دو اصطلاح، هنوز جای سوال و تردید باقی بماند. ابتدا لفظ «سهام» و سپس لفظ «مبلغ اسمی». که در ادامه به توضیح آنها می‌پردازیم.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید