ابتدا، خبر بد
مردم از ناپایداری خوش‌شان نمی‌آید، بنابراین، در این دوره‌ای که تغییرات به سرعت رخ می‌دهند، اینکه بدانیم چطور آنها را مطلع نگه‌داریم کار دشواری است. اما تنها چیزی که در مورد آن اطمینان داریم این است که «بی‌خبری به معنای خوش خبری نیست».
اگر در صنعتی که دائما در حال تغییر است فعالیت دارید و با افراد تیم‌تان در مورد فرصت‌های موجود صحبت می‌کنید، ممکن است بعضی از افراد منظور شما را این‌طور متوجه شوند که شما تعهداتی برای آینده میدهید و در نتیجه زمانی که این تعهدات به نتیجه نرسند، شما را مسئول خواهند دانست. با این حال، اگر تا زمانی که در مورد نتیجه‌ای مطمئن نشده‌اید حرفی نزنید، احتمال دارد این تصور در بین کارمندان ایجاد شود که شما اطلاعات را از آنها مخفی نگه داشته‌اید و در نتیجه به شایعات روی خواهند آورد و به احتمال زیاد اطلاعات اشتباه دریافت خواهند کرد.
از این هم بدتر، اگر برای مدت طولانی انتقال اطلاعات را به تأخیر بیندازید، افراد تصور خواهند کرد شما بی‌اطلاع و غیر‌حرفه‌ای هستید، زیرا این طور به نظر می‌رسد که به جای اینکه جایگاه خود را به درستی مشخص کنید، در دقیقه‌ی نود و تحت فشار واکنش نشان میدهید.
مشاورین برقراری ارتباط فیلیپ کلامپیت (Phillip Clampitt)، رابرت دیکاچ (Robert DeKoch) و توماس کَشمن (Thomas Cashman) واژه‌ی «سه‌گانه‌ی مخوف» را برای موقعیتی به کار برده‌اند که کارمندان فکر می‌کنند مدیر شرکت به این دلیل که اطلاعات را نزد خود نگه می‌دارد فرد شروری است، یا احمق است چون نمی‌داند چه اتفاقی در حال رخ دادن است یا بی‌عرضه است چون تا آخرین لحظه نمی‌دانسته چه واکنشی از خود نشان بدهد.
خبر خوب این است که آنها به این نتیجه رسیده‌اند که چطور می‌توان از گسترش این «فضای سمّی» اجتناب کرد. در این مقاله می‌خواهیم توصیه‌های آنها را بازگو کنیم و ببینیم چطور می‌توانید فضای ارتباطیِ مثبتی در سازمان خود به وجود آورید، فضایی که ناپایداری را به بهانه‌ای برای موفقیت تبدیل می‌کند
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید