عوامل حاکم بر میزان پرداخت به کارکنان به شرح ذیل است:
– عوامل حقوقی
شامل قوانین وزارت کار و اتحادیه های کارگری که در آن حداقل دستمزدها، حقوق اضافه کاری و مزایا تعیین شده است و کارفرمایان ناگزیر به رعایت آن‌ها می باشند. مثلا در قانون پرداخت که معیار دستمزد منصفانه است و بیانگر این مطلب است که نمی توان به کارکنانی از یک جنس مثلا زن دستمزدی پایین تر پرداخت کرد و مدعی شد که کارهای خشن را جنس دیگر انجام می دهد. کارکنان از هر دو جنس (مرد و زن) باید دستمزدی یکسان دریافت کنند.
– سیاست‌های جبران خدمت
سیاستها یا دستورالعمل های یک شرکت در مورد میزان پرداخت و حقوق کارکنان نیز از یکی دیگر از عوامل حاکم بر میزان پرداخت کارکنان محسوب می شود. یک مساله مهم این است که آیا کارفرما (شرکت یا سازمان) می‌خواهد در صحنه تعیین حقوق و دستمزد پیشرو باشد یا اینکه از دیگران پیروی کند. بعنوان مثال امکان دارد یک بیمارستان، سیاستی در پیش گیرد که دستمزد پرستاران را ۲۰درصد بیش از دستمزد رایج بازار تعیین کند. سایر سیاست های مهم شامل تعیین مبنایی برای افزایش حقوق، ارتقا یا تنزل مقام کارکنان و پرداخت اضافه کار می شود. همچنین محل و مکان می تواند در تدوین سیاست های مربوط به پرداخت حقوق و مزایا نقش مهمی ایفا کند. برای مثال برای نوع کاری که در نیویورک سالانه ۳۶۸۳۱ دلار پرداخت می کنند، در کالیفرنیا ۳۱۷۷۳ دلار و در فلوریدا ۲۵۶۴۰ دلار پرداخت می شود و این تفاوت ها به سبب وجود ملاحظات جغرافیایی است.
سارا همای رضوی
دیدگاهتان را بنویسید