۳. تخمین فروش و هزینه‌ها

کارتان را با تخمین فروش (در این مورد، درآمد حاصل از شستن لباس‌ها) برای اولین سال عملیات خود شروع می‌کنید. این مهم‌ترین تخمینی است که می‌زنید. مدیر مالی بدون یک تخمین فروش واقع‌بینانه، نمی‌تواند به درستی نیازهای تجهیزاتی و سایر هزینه‌ها را محاسبه کند. برای پیش‌بینی فروش این مثال، باید دو رقم را تخمین بزنید:

حجم لباسی که از پس شستن آن برمی‌آیید؛
هزینه‌ای که برای هر بارِ لباسشویی می‌گیرید. (بار: به معنای میزان مشخصی از لباس است. شما می‌توانید مقدار لباسی را که در یک ماشین لباسشویی جا می‌گیرد به‌عنوان مرجع محاسبات در نظر بگیرید).

شما به شکل زیر محاسبه را انجام می‌دهید:

تخمین می‌زنید که ۵ درصد از ده هزار دانشجوی خوابگاه از این خدمات استفاده خواهند کرد. این ۵۰۰ دانشجو در هر هفته از ۳۵ هفته‌ای که در خوابگاه هستند، یک بار بزرگ لباسشویی دارند. بنابراین، شما ۱۷۵۰۰ بار را خواهید شست (۵۰۰*۳۵ = ۱۷۵۰۰ بار). قیمت هر بار را ۵۰ هزارتومان در نظر می‌گیرید. در نگاه اول، شاید قیمت بالا به نظر برسد، اما وقتی به این فکر می‌کنید که باید لباس‌ها را تحویل بگیرید، بشویید، خشک کنید، تا کنید و این بار بزرگ را برگردانید، قیمت ظاهرا منطقی است.

قسمت مهم قضیه زمانی است که هزینه‌هایتان را تخمین می‌زنید – ازجمله حقوق (برای چند دانشجویی که کار می‌کنند)، اجاره، تأسیسات، استهلاک تجهیزات و یک وانت، تدارکات، نگهداری و تعمیر، بیمه و تبلیغات – و می‌فهمید که هر بار هزینه‌اش ۴۵ هزارتومان می‌شود و به ازای هر بار، ۵ هزارتومان سود می‌ماند و در سال اول برای شما ۸۷ میلیون و پانصد هزارتومان به همراه دارد (که این عدد ارزش وقت شما را دارد، اما برای پولدارشدن‌تان کافی نیست).

برای اینکه شروع به کار کنید، چه چیزهایی باید بخرید؟ با استفاده از تخمین فروش‌تان، تعیین کرده‌اید که به موارد زیر نیاز دارید:

پنج ماشین لباسشویی وپنج   خشک‌کن؛

وانتی برای تحویل لباس‌ها (فعلا وانت دست‌دوم کار راه‌انداز است)؛
فهرستی از شوینده‌ها‌ی لباسشویی و سایر لوازم مثل سبدهای لباسشویی؛
فضای اجاره‌ای در یک ساختمان نزدیک (که نیاز به کمی کار دارد تا برای یک خشکشویی آماده شود).

و نیاز به پول نقد دارید – پول نقد برای مدتی که کسب‌وکار راه بیفتد و برای اینکه هزینه‌هایتان را پرداخت کنید. سرانجام، بهتر است مقدار پول بیشتری برای روز مبادا در نظر بگیرید – چیزهایی که انتظارشان را ندارید، مثل اینکه آب دستگاهی سرریز شود و به کف زمین آسیب برساند. وظیفه‌ی بعدی‌تان این است که بفهمید از کجا می‌توانید این هزینه‌ی اولیه را تأمین کنید. در بخش بعد چند گزینه معرفی می‌شود.

۴. تأمین بودجه

شکل زیر نتایج تحقیقی را خلاصه می‌کند که در آن از صاحبان کسب‌وکارهای کوچک و متوسط پرسیده شد که آنها معمولا بودجه‌ی خود را از کجا تأمین می‌کنند. برای ساده‌سازی موضوع، با این اصل کار می‌کنیم که کسب‌وکارهای تازه عموما با ترکیبی از موارد زیر بودجه‌ی خود را تأمین می‌کنند:

دارایی‌های شخصی مالکان؛
قرض از خانواده و دوستان؛
وام‌های بانکی؛
پیدا کردن سرمایه‌گذار.

به‌خاطر داشته باشید که یک کسب‌وکار در طول دوره‌ی شروعش، نیاز به مقدار زیادی پول نقد دارد: این کسب‌وکار نه‌تنها متحمل هزینه‌های اساسی شروع می‌شود، بلکه حتی شاید زیان‌های عملیاتی را هم تجربه کند.
دارایی‌های شخصی

این مورد مهم‌ترین منبع تأمین بودجه‌ی مالکان هر کسب‌وکار جدیدی است. با توجه به اینکه مالکانی با سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه سخت‌تر کار می‌کنند تا شرکت خود را به موفقیت برسانند، قرض‌دهندگان از مالکان انتظار دارند مقدار قابل توجهی پول برای شروع تهیه کنند. حالا این پول از کجا می‌آيد؟ معمولا از طریق پس‌اندازهای شخصی یا فروش دارایی‌های شخصی.

 

قرض گرفتن از خانواده و دوستان

برای بسیاری از کارآفرین‌ها، گزینه‌ی بعدی خانواده و دوستان هستند. اگر ایده‌ای با ظرفیت تجاری شدن دارید، شاید بتوانید اعضای خانواده و دوستان‌تان را متقاعد کنید که یا در آن سرمایه‌گذاری کنند (به عنوان شریک) یا به شما مقداری پول قرض بدهند. یادتان باشد که خانواده و دوستان مانند هر طلبکار دیگری هستند: آنها توقع دارند پول‌شان برگردد و انتظار سود هم دارند. حتی وقتی از اعضای خانواده یا دوستان‌تان پول قرض می‌گیرید، باید یک قرارداد وام رسمی تهیه کنید که در آن ذکر شده باشد چه زمانی پول را برمی‌گردانید و میزان سود را مشخص کنید.

 

کلمات کليدي :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *