هدف از تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی ارزیابی عملکرد گذشته، جاری و آینده و اطمینان از میزان سلامت مالی سازمان است. به‌عنوان مثال سرمایه‌گذاران، ذی‌نفعان و مدیران مایلند بدانند که شرکت با درآمد فعلی خود چگونه می‌تواند بدهی‌هایش را تسویه کند. تحلیلگران این کار را با تقسیم «بدهی‌های حاصل از ترازنامه» بر «درآمد خالص حاصل از صورت سود و زیان» به‌دست می‌آورند. همین‌طور، بازگشت دارایی و بازگشت سرمایه، و درآمد خالص برگرفته از صورت سود و زیان را با دارایی‌ها و حقوق صاحبان سهام حاصل از ترازنامه مقایسه می‌کنند.

تجزیه و تحلیل صورت‌های مالی یک شرکت در بردارنده‌ی ارزیابی سه ویژگی است: نقدینگی، سودآوری و توانایی پرداخت بدهی‌ها.

یک اعتباردهنده (بستانکار) کوتاه‌مدت، برای مثال بانک، قبل از همه به نقدینگی شرکت (توانایی وام‌گیرنده برای پرداخت تعهدات شرکت در سررسید) توجه دارد. نقدینگی متقاضی وام، یک عامل بسیار بااهمیت در ارزیابی توانایی بازپرداخت وام محسوب می‌شود. یک بستانکار بلندمدت، برای مثال، دارنده‌ی اوراق مشارکت شرکت، بر معیارهای سودآوری و توانایی پرداخت بدهی توجه دارد. این دو دسته از معیارها، توانایی شرکت را برای ادامه‌ی حیات در بلندمدت نشان می‌دهند. بستانکاران بلندمدت، این معیارها را از طریق اندازه‌گیری مقدار بدهی در ساختار سرمایه‌ی شرکت و توانایی شرکت در پرداخت بهره، به‌دست می‌آورند. به صورت مشابه، سهامداران به توانایی پرداخت بدهی و سودآوری شرکت توجه دارند. این گروه، امکان پرداخت سود سهام توسط شرکت و رشد احتمالی قیمت سهام را ارزیابی می‌کنند.

 

کلمات کليدي :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *