صِرف اینکه کارفرمایی ندارید و برای خودتان کار می‌کنید، به این معنا نیست که پس‌انداز برای آینده را نادیده بگیرید. البته پس‌انداز آینده شما به‌عنوان یک کارافرین یا فرد خوداشتغال، به اندازهٔ کارمندان دولتی، کارگران و کارکنان شرکت‌های خصوصی واضح و مشخص نیست؛ چون کارفرمای چنین اشخاصی طی روندی ماهیانه مبلغ مشخصی را از حقوقشان کسر می‌کند (که شامل مالیات هم می‌شود) و آن را به حساب تأمین‌اجتماعی واریز می‌کند. به‌ازای سالیانی که مبلغ موردنظر به تأمین‌اجتماعی پرداخت شده است، حقوق ماهیانه مشخصی در دوران بازنشستگی به آنها تعلق می‌گیرد. برای شما هم رویه کار دقیقا به همین صورت است، با این تفاوت که باید خودتان شخصا این مبلغ را به حساب بیمه تأمین‌اجتماعی واریز کنید و به‌اصطلاح، برای خودتان بیمه رد کنید. مبلغ واریزی ماهیانهٔ شما برای تأمین‌اجتماعی باتوجه‌به حداقل حقوق دریافتی‌تان تعیین می‌شود (بسته به عوامل مختلف معمولا بین ۱۸ تا ۲۷ درصد از حقوق ماهیانه‌ای را که ثبت می‌کنید باید به‌عنوان بیمه رد کنید).
۵. درست‌کردن حسابی مجزا برای پرداخت مالیات
البته این مورد صرفا مختص کسانی است که به‌صورت رسمی کارشان را در اداره‌کار ثبت کرده‌اند، نه کسانی که بدون ثبت اطلاعات حقیقی یا حقوقی مشغول کار هستند. این پرداخت مالیات معمولا برای استفاده از خدماتی مثل خدمات درمانی صورت می‌گیرد که بسته به عوامل مختلف بین ۵ تا ۲۵ درصد از کل حقوق دریافتی خواهد بود.
اگر کارتان را ثبت کرده‌اید و بر روی حقوق دریافتی‌تان مالیات وضع می‌شود، توصیه می‌شود حسابی جداگانه باز کنید و هر ماه، ۱۰ درصد از درآمد خالص (درآمد ناخالص با کسر سایر هزینه‌های رایج کاری) خود را به آن واریز کنید. هدف این است که طی روندی سه‌ماهه (آغاز یا پایان هر فصل جدید)، مبلغ موردنظر برای مالیات را با استفاده از این حساب پرداخت کنید. همچنین توصیه می‌شود برای این پس‌انداز، حسابی را انتخاب کنید که سود حداکثری به آن تعلق می‌گیرد.
برای کارآفرینان هم به همین صورت است، با این تفاوت که باید توجه بیشتری به این حساب و پس‌انداز در آن نشان دهند؛ چون مالیات پرداختی آنها در مقایسه با فریلنسرها بیشتر خواهد بود.
دکتر شهداد شعبانی
دیدگاهتان را بنویسید