ماده 3

صادرکننده چک باید در تاریخ صدور معادل مبلغ چک در بانک محال عليه محل ( نقد یا اعتبار قابل استفاده ) داشته باشد و نباید تمام یا قسمتی از وجهی را که به اعتبار آن چک صادر کرده به صورتی از بانک خارج نماید یا دستورعدم پرداخت وجه چک را بدهد ونيز نباید چک رابه صورتی تنظيم نماید که بانک به عللی از قبيل عدم مطابقت امضاء یا قلم خوردگی در متن چک یا اختلاف مندرجات چک وامثال آن از پرداخت وجه چک خودداری نماید.
هرگاه در متن چک شرطی بریا پرداخت ذکر شده باشد بانک به آن شرط ترتيب اثر نخواهد داد .

ماده 4

هرگاه وجه چک به علتی از علل مندرج در ماده ٣ پرداخت نگردد بانک مکلف است دربرگ مخصوصی که مشخصات چک وهویت و نشانی کامل صادرکننده درآن ذکر شده باشد علت یا علل عدم پرداخت را صریحاً قيد وآن را امضاء ومهر نموده وبه دارنده چک تسليم نماید.
دربرگ مزبور باید مطابقت امضاء صادرکننده با نمونه امضاء موجود دربانک ( درحدود عرف بانکداری ) ویا عدم مطابقت آن ازطرف بانک تصدیق شود.
بانک مکلف است به منظور اطلاع صادرکننده چک فوراً نسخه دوم این برگ را به آخرین نشانی صاحب حساب که دربانک موجود است ارسال دارد.
دربرگ مزبور باید نام ونام خانوادگی ونشانی کامل دارنده چک نيز قيد گردد.

کلمات کليدي :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *