اگر یک شرکت به جایی برسد که دیگر سودآور نباشد، باید تعطیل شود تا سرمایه و نیروی کار آن بتوانند به شرکت‌ها و صنایعی که سودآور هستند منتقل شوند. اگر این تمایل به تغییر در ما نباشد، همچنان گرفتار استانداردهای زندگی قرن نوزدهم می‌مانیم.
خطر تعطیلی شرکت‌ها آنها را وامی‌دارد در جهت جریان تغییرات بازار حرکت کنند و خود را با شرایط جدید وفق دهند. به عنوان مثال، در عصر الکترونیک روزنامه‌های کاغذی باید به فکر حضور آنلاین نیز باشند.
نابودی مشاغل معمولا اتفاق خوشایندی نیست. درست است که تخریب خلاق بسیاری از مشاغل را از بین می‌برد، اما در طول تغییرات اقتصادی، مشاغل جدیدی ایجاد می‌شود که کمتر کسی به آنها توجه می‌کند. دوره‌های تغییر بازار کار در درازمدت، سبب افزایش دستمزدها نیز می‌شود.
در سال ۱۹۲۰، بیش از یک میلیون نفر در صنعت ذغال‌سنگ بریتانیا کار می‌کردند. در حال حاضر از آن تعداد فقط چند هزار نفر باقی مانده‌اند. این تغییر نیروی کار سبب رشد صنایع و شرکت‌های جدید در بخش خدمات شده است که شرایط و استانداردهای بهتری برای زندگی به ارمغان می‌آورد.
